Τι είναι η Γαστροπάρεση;

Ως γαστροπάρεση ορίζεται το σύνδρομο καθυστερημένης γαστρικής κένωσης στερεάς τροφής, λόγω απουσίας μηχανικής απόφραξης. Αν και η καθυστερημένη γαστρική κένωση είναι η καθοριστική κινητική ανωμαλία, η πολύπλοκη παθοφυσιολογία της γαστροπάρεσης περιλαμβάνει διαταραχή της γαστρικής προσαρμογής, δυσλειτουργία του πυλωρού, τραυματισμό του πνευμονογαστρικού νεύρου κ.α. Η κατάσταση αυτή παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με την λειτουργική δυσπεψία. Περίπου 5 εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠΑ υποφέρουν από συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά της γαστροπάρεσης και το 7,2% του παγκόσμιου πληθυσμού αναφέρει συμπτώματα λειτουργικής δυσθρεψίας, καθιστώντας τη γαστροπάρεση και την δυσθρεψίας από τα πιο κοινές διαταραχές του στομάχου. Η γαστροπάρεση επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής, αυξάνει το άμεσο κόστος υγειονομικής περίθαλψης μέσω νοσηλειών, επειγόντων περιστατικών ή επισκέψεων σε γιατρό και σχετίζεται με νοσηρότητα και θνησιμότητα. 

Ποια τα συμπτώματα;

Τα χρόνια συμπτώματα που παρουσιάζουν οι ασθενείς με γαστροπάρεση  σχετίζονται άμεσα με την αιτία πρόκλησης της κατάστασης αυτής. Τα συμπτώματα είναι κοινά, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές αιτιολογίες της γαστροπάρεσης, και περιλαμβάνουν ναυτία, έμετο, πρώιμο κορεσμό, μεταγευματική πληρότητα και έντονο κοιλιακό άλγος. Επιπλέον, πιο σοβαρά συμπτώματα έχουν συσχετιστεί με εμφάνιση άγχους και κατάθλιψης.

Ποια είναι τα αίτια;

Τα αίτια της γαστροπάρεσης βασίζονται σε συνδυασμένα κριτήρια. Είναι απαραίτητο λοιπόν να ληφθούν υπόψιν τα συμπτώματα και η καθυστερημένη γαστρική κένωση, καθώς και η επιδημιολογία, το φυσικό ιστορικό αλλα και η παθοφυσιολογία του κάθε ατόμου. Οι πιο συχνές μορφές γαστροπάρεσης που σχετίζονται με τα αίτια εμφάνισης της, είναι η διαβητική (29%), η μετεγχειρητική (13%) και η ιδιοπαθής γαστροπάρεση (36%). Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες μορφές που δεν έχουν τόσο συχνή εμφάνιση.

Διαβητική γαστροπάρεση: Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η πιο συχνά αναγνωρισμένη νόσος που σχετίζεται με τη γαστροπάρεση. Επιστημονικές μελέτες αναφέρουν υψηλό επιπολασμό σε διαβητικούς τύπου 1 (~5%) οι οποίοι παρουσιάζουν μεγαλύτερη καθυστέρηση στη γαστρική κένωση σε σχέση με διαβητικούς τύπου 2 (1%). 

Ιδιοπαθής γαστροπάρεση: Αντιπροσωπεύει την πιο κοινή μορφή γαστροπάρεσης και χαρακτηρίζεται από συμπτώματα καθυστερημένης γαστρικής κένωσης χωρίς όμως να υπάρχει κάποια ανιχνεύσιμη πρωτογενή υποκείμενη ανωμαλία για την κατάσταση αυτή. Τα συμπτώματα της μοιάζουν με εκείνα της λειτουργικής δυσπεψίας, γεγονός που καθιστά δύσκολη την διάκριση μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων. Η ιδιοπαθής γαστροπάρεση εμφανίζεται περισσότερο σε γυναίκες νεαρής ή μέσης ηλικίας. 

Μετεγχειρητική γαστροπάρεση: Αντιπροσωπεύει την τρίτη πιο κοινή αιτιολογία της γαστροπάρεσης και προκύπτει συχνά απο βαγοτομή ή τραυματισμό του πνευμονογαστρικού νεύρου. Στο παρελθόν, οι περισσότερες περιπτώσεις μετεγχειρητικής γαστροπάρεσης προέρχονταν από βαγοτομή που εκτελούνταν σε συνδυασμό με γαστρική παροχέτευση για τη θεραπεία του πεπτικού έλκους. Η γαστροπάρεση πλεόν είναι μια καθιερωμένη επιπλοκή όταν εφαρμόζονται τεχνικές λαπαροσκόπησης, ειδικά κατά τη διάρκεια βαριατρικής χειρουργικής που περιλαμβάνει γαστροπλαστική η γαστρικό bypass.  Eνώ τα συμπτώματα που προκύπτουν είναι εξαιρετικά κοινά τους πρώτους 3 μήνες, επιμένουν σε μια μειοψηφία ασθενών ακόμα και ένα χρόνο μετά την επέμβαση. 

Μεταιική γαστροπάρεση: ‘Ένα υποσύνολο ασθενών αναφέρουν αιφνίδια έναρξη συμπτωμάτων γαστροπάρεσης μετά από κάποια λοίμωξη, υποδηλώνοντας μια πιθανή ιογενή αιτιολογία για τα συμπτώματά τους. Στην περίπτωση αυτή τα συμπτώματα δεν υποχωρούν φυσιολογικά μετά την ιογενή λοίμωξη, αλλά επιμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και παρουσιάζεται βελτίωση της κατάστασης αυτής σε περίπου ένα έτος. Η μειοψηφία των ασθενών αυτών, μπορεί να αναπτύξει μια μορφή αυτόνομης νευροπάθειας που περιλαμβάνει γαστροπάρεση. Στους ασθενέις αυτούς τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν αρκετά χρόνια και η πρόγνωση φαίνεται πως είναι χειρότερη από ότι είναι στην  μετεγχειρητική γαστροπάρεση χωρίς αυτόνομες διαταραχές. 

Άλλες πιο σπάνιες αιτίες γαστροπάρεσης: Περιλαμβάνουν ασθένειες που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα (όπως το πάρκινσον, η αμυλοείδωση, κάποιες μορφές καρκίνου, κυστική ίνωση κ.α.), τη λήψη συγκεκριμένης φαρμακευτικής αγωγής που επηρεάζει την πέψη και κάποιες διαταραχές που οδηγούν στη διήθηση ή τον εκφυλισμό του μυϊκού στρώματος του στομάχου (όπως το σκληρόδερμα).

Τι διατροφή μπορείς να ακολουθήσεις;

Η γαστροπάρεση μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή λήψη θερμίδων, βιταμινών και μετάλλων, αφυδάτωση αλλά και διαταραχή λήψης τροφής από το στόμα. Η επιλογή της διατροφικής υποστήριξης εξαρτάται από τη σοβαρότητα της νόσου. Σε ήπια νόσο, η διατήρηση λήψης τροφής από το στόμα, είναι ο στόχος της θεραπείας. Σε σοβαρή μορφή της νόσου, μπορεί να χρειαστεί εντερική ή παρεντερική διατροφή.

Από του στόματος λήψη τροφής:

1. Επιδιώξτε επαρκή θερμιδική πρόσληψη, η οποία ανέρχεται στις 25 kcal ανα κιλό σωματικού βάρους για τον κάθε ασθενή. 
2. Καταναλώστε 4-5 μικρά γεύματα την ημέρα. Συνιστάται μικρό μέγεθος γεύματος, επειδή το στομάχι μπορεί να αδειάσει μόνο ~1-2 kcal/min.
3. Καταναλώστε γεύματα με χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες οι οποίες τείνουν να καθυστερούν την γαστρική κένωση. Συγκεκριμένα, αφαιρέστε την φλούδα από τα φρούτα και μαγειρέψτε τα λαχανικά πολύ καλά μέχρι να μαλακώσουν. Αποφύγετε γενικά τους σπόρους, τις φλούδες και τις μεμβράνες των φρούτων και των λαχανικών.
4. Καταναλώστε γεύματα με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά καθώς και το λίπος συμβάλει στην καθυστερημένη γαστρική κένωση. Επιλέξτε γαλακτοκομικά και κρέατα με χαμηλά λιπαρά και αποφύγετε έτοιμες, λιπαρές και επεξεργασμένες τροφές.
5. Μασήστε αργά και καλά τις τροφές, ώστε να πολτοποιούνται πριν την κατάποση και να γίνονται περισσότερο ανεκτές. Αν χρειαστεί, μπορείτε να αλέσετε τις τροφές πριν την κατανάλωση τους.
6. Διατηρήστε μια όρθια στάση σώματος κατά την κατανάλωση γευμάτων και μην ξαπλώνετε για τουλάχιστον μια ώρα μετά την κατανάλωση τους. 
7. Επιδιώξτε επαρκή πρόσληψη υγρών για να αποφύγετε την αφυδάτωση που μπορεί να προκύψει λόγω των εμετών. Επιπλέον, η σωστή ενυδάτωση μπορεί να μειώσει το σύμπτωμα της ναυτίας. 
8. Καταναλώστε υγρά υψηλών θερμίδων σε μικρές ποσότητες, τα οποία μπορούν να προσφέρουν ενέργεια και θρεπτικά συστατικά χωρίς να επιδεινώσουν τα συμπτώματα. 
9. Μειώστε την κατανάλωση ανθρακούχων ποτών. Σε ορισμένους ασθενείς η απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα μπορεί να επιδεινώσει τη γαστρική κένωση.
10. Αποφύγετε την κατανάλωση αλκοόλ και το κάπνισμα γιατί και τα δύο μπορούν να τροποποιήσουν τη γαστρική κένωση.
11. Αν είστε διαβητικός, επιδιώξτε συστηματικό γλυκαιμικό έλεγχο και μια φυσιολογική γλυκαιμική απόκριση μέσω της διατροφής και των αντιδιαβητικών φαρμάκων, καθώς η βελτίωση της υπεργλυκαιμίας μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη γαστρική κένωση.

Εντερική και παρεντερική διατροφή:

Για ασθενείς που δεν μπορούν να διατηρήσουν μια φυσιολογική διατροφή, χρησιμοποιείται νηστιδοστομία, ένας τροφοδοτικός σωλήνας ο οποίος παρακάμπτει το προσβεβλημένο στομάχι. Σε ασθενείς με φυσιολογική λειτουργία του λεπτού εντέρου, η νηστιδοστομία διατηρεί τη σωστή θρέψη, ανακουφίζει από τα συμπτώματα και μειώνει τη συχνότητα εισαγωγών στο νοσοκομείο από οξεία έξαρση των συμπτωμάτων. Επιπλέον, η εντερική διατροφή μπορεί να βελτιώσει τον γλυκαιμικό έλεγχο σε διαβητικούς ασθενείς με επαναλαμβανόμενους εμετούς και με δυσκολία ελέγχου λήψης τροφής από το στόμα. Αυτή η διατροφική υποστήριξη μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματική σε ασθενείς με σημαντικό υποσιτισμό και να οδηγήσει σε αποκατάσταση θρέψης, σε βελτιωμένη ποιότητα ζωής και λιγότερες μεταβολικές ή τεχνικές επιπλοκές.

Σε ακραίες περιπτώσεις χρησιμοποιείται παρεντερική διατροφή, δηλαδή η χορήγηση θρεπτικών συστατικών ενδοφλεβίως, παρακάμπτοντας εντελώς το πεπτικό σύστημα και τις λειτουργίες του. Η εντερική σίτιση πρέπει πάντα να προτιμάται έναντι της παρεντερικής για ένα ευρύ φάσμα πρακτικών λόγων, όπως το κόστος, η πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών κ.α.

Τι άλλο μπορεί να συμβάλλει στη διαχείριση της γαστροπάρεσης;

Εκτός από τις διατροφικές παρεμβάσεις για θεραπεία και την βελτίωση των συμπτωμάτων της γαστροπάρεσης, συστήνονται και άλλες εναλλακτικές προσεγγίσεις. 

Διαχείρησης υπάρχουσας πάθησης: Οι ασθενείς που έχουν συμπτώματα γαστροπάρεσης πρέπει αρχικά να ελέγχονται για την ύπαρξη συγκεκριμένης πάθησης, όπως είναι ό διαβήτης ή ο υποθυρεοειδισμός. Αν η αιτία της γαστροπάρεσης προκύπτει από κάποια πάθηση, τότε κρίνεται απαραίτητη η διαχείριση της, με σκοπό την μείωση των συμπτωμάτων. Συγκεκριμένα για τον διαβήτη, μελέτες δείχνουν πως ο καλύτερος γλυκαιμικός έλεγχος μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της γαστροπάρεσης και να οδηγήσει σε αποτελεσματικότερη γαστρική κένωση.

Άσκηση: Η άσκηση έχει φανεί πως αυξάνει την γαστρική κένωση σε υγιή άτομα. Επομένως ένα ήπιο περπάτημα μετά το φαγητό μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της γαστροπάρεσης. 

Φαρμακευτική αγωγή: Σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η λήψη φαρμάκων που μειώνουν την ναυτία και τον εμετό που προκαλούνται από την γαστροπάρεση, αλλα και άλλων φαρμάκων που διεγείρουν τους μύς του στομάχου και διευκολύνουν την γαστρική κένωση.

Χειρουργική επέμβαση: Η συγκεκριμένη προσέγγιση εφαρμόζεται σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην φαρμακευτική αγωγή και που βιώνουν κακή θρέψη. Στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι η αποτελεσματικότερη γαστρική κένωση.

Νερό… από τα σημαντικότερα στοιχεία για την διατήρηση της ζωής. Το νερό αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό του σωματικού βάρους (περίπου 75%) και, αν και από μόνο του δεν έχει κάποια θρεπτική αξία, είναι απαράιτητο για την διάλυση και την χρησιμοποίηση πολλών θρεπτικών συστατικών καθώς και για πολλές άλλες βασικές λειτουργίες του οργανισμού. Συγκεκριμένα το νερό:

• Είναι απαραίτητο για την απορρόφηση ορισμένων βιταμινών, για την διάλυση θρεπτικών συστατικών καθώς την αποβολή τοξινών από τον οργανισμό.
• Συμβάλλει στην καλή λειτουργία του εντέρου και βοηθά στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας.
• Συμβάλλει στην λίπανση και την καλή λειτουργία των αρθρώσεων.
• Ενυδατώνει τους ιστούς του σώματος.
• Ρυθμίζει την θερμοκρασία του σώματος.
• Μεταφέρει τα θρεπτικά συστατικά και το οξυγόνο στο αίμα.
• Ρυθμίζει τον όγκο του αίματος.
• Συμβάλλει στην ρύθμιση ηλεκτολυτών μέσα στο σώμα.
• Συμβάλλει στην αποβολή νατρίου και στον περιορισμό της κατακράτησης υγρών.
• Βελτιώνει την διάθεση συγκέντρωση και τον χρόνο αντίδρασης, ιδιαίτερα κατά την άσκηση.
• Ρυθμίζει τον μεταβολισμό.

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΥΓΡΑ

Καθημερινά, το σώμα αποβάλει υγρά μέσω τις εφίδρωσης και των ούρων και για αυτό το λόγo είναι απαράιτητη η επαρκής αναπλήρωση τους για την ενυδάτωση και την καλή λειτουργια του οργανισμού. Η ποσότητα υγρών που πρέπει να καταναλώνεται επηρεάζεται από:

• Το σωματικό βάρος.
• Τη φυσική δραστηριότητα.
• Το κλίμα.

Μεγαλύτερο σωματικό βάρος, αυξημένη φυσική δραστηριότητα και ζεστά κλίματα, αυξάνουν τις ανάγκες σε υγρά, καθώς οι απώλειες για την διατήρηση της ισορροπημένης λειτουργίας του οργανισμόυ είναι περισσότερες. Ο μέσος άνθρωπος χρειάζεται περίπου 2-3 λίτρα/ ημέρα για να καλύψει τις ανάγκες του σε υγρά, τα οποία προσλαμβάνει όχι μόνο από το «καθαρό» νερό, αλλά και από άλλες πηγές όπως είναι τα φρούτα και τα λαχανικά, το γάλα, οι σούπες, οι φρουτοχυμοί και άλλα ροφήματα.

ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ

Η δίψα είναι το πρώτο στάδιο της αφυδάτωσης, μιας σοβαρής κατάστασης κατα την οποία το σώμα δεν έχει όσο νερό χρειάζεται. Η ήπια αφυδάτωση μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στην λειτουργία του οργανισμού, οι οποίες εκφράζονται με πονοκεφάλους, δυσκολία στην συγκέντρωση, εκνευρισμό, κόπωση και αδυναμία. Δεν περιμένουμε λοιπον να διψάσουμε για να πιούμε νερό! Η καθημερινή πρόσληψη νερού κατά την διάρκεια όλης της ημέρας, ειδικότερα τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι ζωτικής σημασίας και απαραίτητη για την αποφυγή εμφάνισης της αφυδάτωσης.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΝΥΔΑΤΩΜΕΝΟΙ;

• Προσπαθούμε να καταναλώνουμε αρκετα υγρά μέσα στην ημέρα, ειδικότερα το καλοκαίρι. ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΨΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΝΕΡΟ!
• Πίνουμε ένα ποτήρι νερό πριν από κάθε γεύμα ή σνακ.
• Πίνουμε πάντα λίγο νερό πριν, κατα τη διάρκεια αλλα και μέτα από κάθε φυσική δραστηριότητα.
• Πίνουμε ένα ποτήρι νερό πρίν και μετά τον βραδινό ύπνο, για να μειώσουμε τον χρόνο κατά τον οποίο ο οργανισμός μας μένει χωρίς νερό. 
• Καταναλώνουμε πολλά φρούτα και λαχανικά καθώς και φυσικούς χυμούς φρούτων.
• Προσοχή! Παρόλο που τα καφεινούχα ροφήματα καθώς και το αλκοόλ παρέχουν υγρά στον οργανισμό, έχουν παράλληλα διουρητική δράση και αυξάνουν την απώλεια υγρών από το σώμα, επομένως είναι απαραίτητη η επιπλέον κατανάλωση υγρών για την αναπληρωση τους.
• Θυμόμαστε πάντα πως το καθαρό νερό, είναι ο καλύτερος τρόπος ενυδάτωσης συγκριτικά με τις άλλες πηγές υγρων. Προτιμάμε λοιπόν να καταναλωνουμε νερό για την αναπλήρωση των υγρων του όργανισμού, παρά χυμούς φρούτων, καφέδες ή αναψυκτικά.  

Το ρόδι είναι ένα γνωστό φρούτο, που από την αρχαιότητα ακόμη έπαιζε σημαντικό και συμβολικό ρόλο για πολλούς πολιτισμούς. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα, το ρόδι είναι σύμβολο καλοτυχίας, γονιμότητας, υγείας και αιωνιότητας, γι’αυτόν τον λόγω άλλωστε συνιθίζεται να σπάμε ρόδια την Πρωτοχρονιά αλλα και σε γάμους. Πέρα όμως από τις σημαντικότητα του στην ιστορία των λαών, το ρόδι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και στην διατροφή, στην υγεία αλλα και στην αντιμετώπιση διάφορων ασθενειών.

Διατροφική αξία του ροδιού:

Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες A, E, C και φυλλικό οξύ, φυτικές ίνες, κάλιο και σίδηρο ενώ παράλληλα είναι αρκετά χαμηλό σε θερμίδες. Είναι επίσης πλούσιο σε φλαβονοειδή και πολυφαινόλες. Τα παραπάνω είναι  αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες δεσμέυουν τις ελέυθερες ρίζες, μετατρέποντας τες σε μη τοξικές για τον οργανισμό και συνδέονται άμεσα με την προστασία του οργανισμού έναντι στον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει πως η περιεκτικότητα του ροδιού σε αντιοξειδωτικά είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του κόκκινου κρασιού και του πράσινου τσαγιού.

Μερικά από τα οφέλη του ροδιού:

Πολλές έρευνες έχουν αποδειξει τα οφέλη του ροδιού και του χυμού του για την υγειά, τα οποίο οφείλονται στη συνεργική δράση των θρεπτικών συστατικών του και στα ισχυρά αντιοξειδωτικά που περιέχουν. Μερικές από τις ευεργετικές ιδιότητες των ροδιών είναι οι παρακάτω:

• Δρά κατά των καρδιαγγειακών νοσημάτων:

Ο πλούσιος σε αντιοξειδωτικά χυμός του ροδιού εμποδίζει την οξείδωση της χολιστερόλης, ιδιαίτερα της LDL «κακής» χολιστερόλης, μειώνοντας έτσι την αθηρωμάτωση των αγγείων και κατά συνέπεια τον κίνδυνο εμφάνισης εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων. 

• Βελτιώνει την αρτηριακή πίεση:

Λόγω της αυξημένης περιεκρικότητας του ροδιού σε κάλιο και της μειωμένης περιεκτηκότητας σε νάτριο, η καθημερινή κατανάλωση του μπορεί να μειώσει την διαστολική πίεση κατά 36% και την συστολική πίεση κατά 5%, παρέχοντας ιδιαίτερο όφελος σε διαβητικούς ασθενείς με υπερλιπιδαιμία.

• Ρυθμίζει το μεταβολικό σύνδρομο:

Το μεταβολικό σύνδρομο σχετίζεται με την παχυσαρκία αλλά και με την εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη. Το ρόδι βοηθά στην ρύθμιση το σακχάρου στο αίμα και βελτιώνει την ευαισθησία του οργανισμού στην ινσουλίνη, προστατεύει από φλεγμονές και συμβάλλει σε πολλες άλλες διαδικασίες που σχετίζονται με την αποφυγή του μεταβολικού συνδρόμου. 

• Αντικαρκινική δράση:

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει το ρόδι, προλαμβάνουν κάποιες μορφές καρκίνου (μαστού, προστάτη, δέρματος) και ενδεχομένως να συμβάλλουν στην επιδιόρθωση της βλάβης του DNA που προκακλεί ογκογένεση, επιβράδυνοντας έτσι την ανάπτυξη των όγκων. 

• Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα:

Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, η οποία ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελέι ασπίδα του οργανισμού έναντι των κρυολογημάτων και των ιώσεων. Ένα ρόδι καλύπτει το 45% των αναγκών σε βιταμίνη C  ενός ενήλικα.

• Αντιαλλεργική δράση:

Έχει αποδειχθεί πως οι πολυφαινόλες που περιέχονται στα ρόδια, μειώνουν τις βιοχημικές διεργασίες που συνδέονται με αλλεργίες.

• Αντιγηραντική δράση:

Η αντιοξειδωτική δράση του ροδιού καταπολεμά τις ελέυθερες ρίζες με αποτέλεσμα να προλαμβάνει την πρόωρη γήρανση του δέρματος και να επιτυγχάνει την παραγωγή κολλαγόνου. Με αυτόν τον τρόπο, τα κύτταρα που βρίσκονται στο δέρμα ανανεόνονται πιο γρήγορα, οι ρυτίδες μειώνονται και το δέρμα γίνεται πιο ελαστικό και ανθεκτικό. 

• Προστατεύει ενάντια στην εμφάνιση του Alzheimer:

Έρευνες που έγιναν σε ποντίκια, έδειξαν πως η κατανάλωση ροδιού μπορεί να περιορίσει την εμφάνιση της νόσου του Alzheimer.

• Προστατεύει έναντια στην οστεοαρθρίτιδα:

Τα φυτοχυμικά συστατικά που περιέχονται στο ρόδι (ελλαγικό οξύ, πολυφαινόλες) δρούν ευεργετικά για την αντιμετώπιση τς οστεοαρθρίτιδας.

Πώς να αποθηκευσετε και πώς να καταναλώσετε τα ρόδια;

Τα ρόδια διατηρούνται για αρκετό καιρό εκτός ψηγείου εάν αποθηκευτουν σε σκοτεινό μέρος ή για ακόμη περισσότερο όταν καθαρίζονται και αποθηκεύονται στην κατάψυξη μέσα σε τάπερ ή σακουλάκια τροφίμων. Ο καρπός του ροδιού μπορεί να καταναλωθεί σαν σνάκ, μέσα σε γιαούρτι ή ακόμη και μέσα σε σαλάτες. Η πιο συχνή  ατανάλωση του ροδιού γίνεται με την μορφή χυμού, ο οποίος είναι εύκολα διαθέσιμος καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. 

Συμπερασματικά, η υψηλή περιεκτικότητα του ροδιού σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά σε συνδυασμό με τη συνολική ευεργετική του δράση απέναντι στον οργανισμό, το καθιστούν ως ένα απο τα πιο ισχυρά και θρεπτικά τρόφιμα και ως φυσικό «φάρμακο» που συμβάλλει στην προαγωγή της συνολικής υγείας και ευεξίας.