27Dec

Διατροφικές προσεγγίσεις για άτομα που εκτίθενται σε εξαιρετικές κλιματολογικές συνθήκες κατά την άσκηση

Ποιός ο ρόλος της Διατροφής στην άσκηση;

Ενώ υπάρχει μια σειρά παραγόντων που συμβάλλουν στη συνολική απόδοση ενός αθλητή, η διατροφή  αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους, αφού παρέχει την απαιτούμενη ενέργεια αλλά και τα θρεπτικά συστατικά στους αθλητές για την μεγιστοποίηση της απόδοσης τους. Η προσέγγιση της διατροφής στον αθλητισμό είναι διαφορετική από αυτή της διατροφής μόνο για την προαγωγή της συνολικής υγείας. Ένας αθλητής «καταπονεί» το σώμα του καθημερινά μέσω της εντατικής προπόνησης και των αγώνων. Επομένως, η διατροφή δεν στοχεύει μόνο σε μια καλή σύσταση σώματος και ένα υγιές σωματικό βάρος. Βασικός στόχος είναι να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις τόσο πρίν, κατά τη διάρκεια αλλά όσο και μετά την δραστηριότητα του κάθε αθλητή. Συγκεκριμένα, η διατροφή σε αθλούμενους παρέχει οφέλη όπως:

  • Παρέχει περισσότερη ενέργεια για την πραγματοποίηση των προπονήσεων.
  • Καθυστερεί την εμφάνιση της αδυναμίας και της κόπωσης.
  • Διατηρεί ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Ενισχύει την επίδοση, την απόδοση, την δύναμη και την ταχύτητα.
  • Οδηγεί σε ταχύτερη και καλύτερη αποκατάσταση μετά από απαιτητική προπόνηση ή αγώνα.
  • Βελτιώνει τη σύσταση του σώματος.
  • Μειώνει την πιθανότητα τραυματισμού κατά την άσκηση.
  • Βοηθά στην εστίαση και τη συγκέντρωση κατά την άσκηση.
  • Βελτιώνει την αυτοπεποίθηση των αθλούμενων.

Ποια είναι τα βασικά θρεπτικά συστατικά;

Τα τρόφιμα και τα ποτά αποτελούνται από μακρο- και μίκρο-θρεπτικά συστατικά που είναι ζωτικής σημασίας για το ανθρώπινο σώμα, για την παραγωγή ενέργειας, τη συμβολή στην ανάπτυξη ιστών, τη ρύθμιση των διαδικασιών του σώματος, την πρόληψη διατροφικών ανεπαρκειών αλλά και την πρόληψη των εκφυλιστικών νόσων. Στα μακρο- και μίκρο- θρεπρικά συστατικά ανήκουν οι υδατάνθρακες, οι πρωτεΐνες, τα λίπη, οι βιταμίνες, τα μέταλλα και το νερό. Τα παραπάνω συστατικά προέρχονται από τη διατροφή, μιας και ο οργανισμός δεν μπορεί να τα παράγει ενδογενώς, και είναι απαραίτητα για τη σωστή και ισορροπημένη λειτουργία του. 

Οι διατροφικές ανάγκες για κορυφαία αθλητική απόδοση περιλαμβάνουν επαρκή πρόσληψη θερμίδων, επαρκή ενυδάτωση και προσοχή στο χρονοδιάγραμμα του γεύματος. Ο κύριος ρόλος της αθλητικής διατροφής είναι η υποστήριξη του προπονητικού προγράμματος. Η διατροφική πρόσληψη για απόδοση θα αλλάξει καθώς αλλάζει το πρόγραμμα προπόνησης. Η κακή διατροφή μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό, κόπωση και κακή ανάκαμψη, τα οποία μπορούν να εμποδίσουν το πόσο αποτελεσματικά αποδίδει ένας αθλητής.

  • Υδατάνθρακες:

Οι υδατάνθρακες αποθηκεύονται στο σώμα με τη μορφή γλυκογόνου, και χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας για την παροχή ενέργειας. Είναι απαραίτητοι για την κάλυψη των ενεργειακών απαιτήσεων που κατά τη διάρκεια της άσκησης, για τη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα αλλά και για την αναπλήρωση του αποθέματος μυϊκού και ηπατικού γλυκογόνου μετά το τέλος της άσκησης [12].

  • Πρωτεΐνες:

Η πρωτεΐνες είναι απαραίτητες για τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών στο αίμα, την υποστήριξη του συνδετικού ιστού και την αποκατάσταση του μυϊκού ιστού μετά από έντονη σωματική δραστηριότητα.

  • Λίπη:

Το λίπος χρησιμοποιείται κυρίως ως καύσιμο κατά τη διάρκεια άσκησης χαμηλής έως μέτριας έντασης. Συμμετέχει επίσης στην δομή των κυτταρικών μεμβρανών βοηθώντας στην παραγωγή ορμονών, στην απόκριση των νεύρων και διευκολύνει την απορρόφηση των λιποδιαλυτών βιταμινών.

  • Βιταμίνες και μέταλλα:

Οι βιταμίνες είναι απαραίτητο συστατικό για διάφορες λειτουργίες του οργανισμού και διασφαλίζουν ένα ανθεκτικό ανοσοποιητικό σύστημα και την καλή υγεία γενικότερα. Τα μέταλλα συμβάλουν στη δομική ανάπτυξη των ιστών καθώς και στη ρύθμιση των διάφορων λειτουργειών του σώματος.

  • Νερό:

Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κανένα από τα μικρο-θρεπτικά και μακρο- θρεπτικά συστατικά, αλλά όχι χωρίς το νερό. Το σώμα αποτελείται από 55-60% νερό. Στον αθλητισμό, το νερό είναι σημαντικό για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας, τη λίπανση των αρθρώσεων, τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών στους ενεργούς ιστούς, την προστασία των ζωτικών οργάνων και του πεπτικού συστήματος. Επιπλέον, έχει δράση μέσα σε κάθε κύτταρο για να μεταφέρει θρεπτικά συστατικά και να απομακρύνει τα απόβλητα.

Τι αλλάζει σε ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες;

  • Ψυχρό περιβάλλον και υψόμετρο:

Ένα ψυχρό περιβάλλον (χαμηλή θερμοκρασία περιβάλλοντος, υψηλές ταχύτητες ανέμου, υψόμετρο, αυξημένες βροχοπτώσεις και χιόνι) μπορεί να επηρεάσει την αθλητική απόδοση. Αυτή εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως είναι η ικανότητα του καρδιαγγειακού συστήματος να παρέχει οξυγόνο στον ασκούμενο μύ, η ικανότητα του μεταβολισμού να παράγει επαρκή ποσότητα ενέργειας κυρίως από αποθηκευμένα υποστρώματα, η επαρκή λειτουργία του νευρομυϊκού συστήματος και η διατήρηση των ψυχολογικών δυνατοτήτων (π.χ. γνωστική λειτουργία, κίνητρο, αντοχή στον πόνο κ.α.). Η έκθεση στο κρύο μπορεί να επηρεάσει αυτούς τους παράγοντες, επηρεάζοντας έτσι την αθλητική απόδοση.

Η διατήρηση της θερμοκρασίας των μυών είναι πρωταρχικής σημασίας για την διατήρηση της απόδοσης σε ψυχρό περιβάλλον. Η μέγιστη συσταλτική δύναμη των σκελετικών μυών μειώνεται, με αποτέλεσμα να μειωθεί το εύρος παραγωγής δύναμης και στην πορεία να υπάρχει αργή ταχύτητα κίνησης. Η επίδραση του ψυχρού στρες στη νευρομυϊκή λειτουργία εμφανίζεται τόσο στα αθλήματα που απαιτούν βύθιση στο νερό όσο και στα επίγεια αθλήματα αντοχής. 

Όσον αφορά την επίδραση του κρύου στην απόδοση αντοχής, φαίνεται πως η άσκηση σε ψυχρό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη κόπωση, μειωμένο χρόνο τερματισμού και μειωμένη ταχύτητα. Σε αθλήματα αντοχής όπως η ορειβασία, το σκι, ή κολύμβηση αντοχής κ.α., παρατηρείται αυξημένο ενεργειακό κόστος και αλλαγή μεταβολικών απαιτήσεων καθώς και «τρόμος» δηλαδή τρέμουλο, που προκαλείται από το κρύο και τελικά επηρεάζει την έκβαση του αθλήματος. Πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις της έκθεσης στον κρύο αέρα κατά την εκτέλεση αθλημάτων αντοχής περιλαμβάνουν μειωμένη οπτική οξύτητα, μειωμένη γενική εγρήγορση και μειωμένα αντανακλαστικά. Υπονοείται ότι οι συνέπειες της μειωμένης οξύτητας αυξάνουν τα λάθη σε ομαδικά αθλήματα όπως το ράγκμπι, οδηγώντας σε αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού.

Η υποθερμία είναι μια από τις κύριες ανησυχίες της έκθεσης σε χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να επηρεάσει τόσο την αθλητική απόδοση, όσο και την γενικότερη υγεία. Ως υποθερμία ορίζεται η πτώση της θερμοκρασίας του σώματος κάτω από 36 βαθμούς. Με την πτώση της θερμοκρασίας του σώματος, η κυκλοφορία του αίματος στα άκρα μειώνεται και παραμένει πιο κεντρικά τοποθετημένη, στην κοιλιακή χώρα, ώστε να διατηρηθούν ζεστά τα ζωτικά όργανα. Επομένως, κατά την άσκηση σε ψυχρό περιβάλλον, η ήπια υποθερμία μπορεί να μειώσει την απόδοση λόγω της χαμηλότερης ροής αίματος στους ασκούμενους μύες. Τα συμπτώματα της υποθερμίας εξαρτώνται από την εξωτερική θερμοκρασία του περιβάλλοντος  και από την έκταση της υποθερμίας (μικρή, μέτρια, έντονη) και περιλαμβάνουν:

  • Ρίγος.
  • Ψυχική σύγχυση.
  • Παραισθήσεις.
  • Καρδιακή ανακοπή.

Ωστόσο, όταν υπάρχει εγκλιματισμός, δηλαδή προσαρμογή των αθλούμενων σε κρύες θερμοκρασίες, φαίνεται πως μακροπρόθεσμα η έκθεση στο κρύο μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη γνωστική λειτουργία, δίνοντας τους πλεονεκτήματα σε σχέση με εκείνους που εκτίθενται στη ζέστη. Αυτό αφορά κυρίως ομαδικά αθλήματα όπως ποδόσφαιρο ή ακόμα και ατομικά σπόρ όπως τρέξιμο cross country. Η μακροπρόθεσμη έκθεση στο κρύο και το αντίκτυπο που έχει αυτό στην απόδοση της άσκησης αλλά και τα πλεονεκτημάτα που έχουν οι αθλητές που είναι εγκλιματισμένοι σε σχέση με τους ανταγωνιστές που δεν είναι αλλά αναγκάζονται να διαγωνιστούν στο κρύο, δεν είναι ευρέως αποδεδειγμένα και κατανοητά, επομένως απαιτείται επιπλέον διερεύνηση.

  • Ζεστό περιβάλλον:

Όπως το κρύο περιβάλλον, έτσι και το ζεστό μπορεί να επηρεάσει αντίστοιχα τις φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού και κατά συνέπεια την αθλητική απόδοση. Η αφυδάτωση και η υπερθερμία, που βιώνουν συχνά οι άνθρωποι που ασκούνται σε ζεστά περιβάλλοντα, είναι σημαντικοί φυσιολογικοί στρεσογόνοι παράγοντες που μπορούν να εμποδίσουν σοβαρά τη γενική φυσιολογική αλλά και γνωστική λειτουργία και ταυτόχρονα την αθλητική απόδοση κατά τη διάρκεια αγώνων αντοχής (π.χ. τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, ποδηλασία ή κολύμβηση, τρίαθλο και ομαδικά αθλήματα). Το βασικότερο πρόβλημα για τα άτομα που κάνουν παρατεταμένη έντονη άσκηση σε ζεστό περιβάλλον, είναι οι σημαντικές απώλειες σωματικών υγρών λόγω της θερμορυθμιστικής εφίδρωσης. Οι απώλειες υγρών έχουν ως αποτέλεσμα μειωμένη ικανότητα αντοχής καθώς και διάφορες αλλαγές στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Αυτές περιλαμβάνουν:

  • Υπερθερμία.
  • Υπεραερισμό.
  • Καρδιαγγειακή καταπόνηση.
  • Μείωση της αιμάτωση του εγκεφάλου, των σκελετικών μυών και του δέρματος.
  • Μεγαλύτερη εξάρτηση από το μυϊκό γλυκογόνο και τον κυτταρικό μεταβολισμό.
  • Μεταβολές στη νευρική δραστηριότητα.
  • Μειωμένο μεταβολισμό των μυών.
  • Μειωμένη αερόβια ικανότητα.
  • Επιταχυνόμενη πτώση της αιμάτωσης και της παροχής οξυγόνου στον ανθρώπινο εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της άσκησης υπομέγιστης και μέγιστης αντοχής.

Στο ζεστό περιβάλλον, η κύρια μέθοδος διάχυσης της θερμότητας του σώματος που παράγεται από τους ασκούμενους μύς ή απορροφάται από το περιβάλλον είναι μέσω της εξάτμισης του ιδρώτα. Σε τέτοιες συνθήκες ζέστης, οι απώλειες ιδρώτα κατά τη διάρκεια παρατεταμένης υπομέγιστης άσκησης μπορεί να είναι έως και 2-3 l/h. Η απώλεια σωμστικών υγρών που αντιστοιχεί σε μόλις 2% του σωματικού βάρους μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση της αντοχής κατά την άσκηση. Επιπλέον, απώλεια υγρών πάνω από 5% του σωματικού βάρους μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της απόδοσης κατά περίπου 30%.  Τέλος, η μείωση του όγκου του πλάσματος μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντική και φαίνεται πως έχει σημαντικό αντίκτυπο στην απόδοση.

Κατά τη διάρκεια της άσκησης, η θερμότητα που παράγεται από τον ενεργειακό μεταβολισμό μπορεί εύκολα να αυξηθεί κατά 10 φορές σε υγιή ενεργά άτομα και έως και 20 φορές σε καλά προπονημένους αθλητές. Το παραπάνω γεγονός οδηγεί σε αύξηση της θερμοκρασίας του πυρήνα και επιφέρει πρόωρη εμφάνιση κόπωσης ή μειωμένη απόδοση. Η επίδραση της αφυδάτωσης στη φυσιολογική λειτουργία του σώματος, εξαρτάται κατά βάση από τις λειτουργικές ανάγκες που προκαλούνται από την άσκηση και το περιβαλλοντικό στρες, καθώς και από την καρδιακή παροχή, την αιμάτωση των άκρων και τον μεταβολισμό των μυών. Ωστόσο, οι συνέπειές τους στον αερόβιο μεταβολισμό είναι μεγαλύτερες στους ασκούμενους μύες λόγω του πολύ μικρότερου λειτουργικού αποθέματος εξαγωγής οξυγόνου. 

Όσον αφορά τον εγκλιματισμό, δηλαδή την προσαρμογή ενός αθλητή στο ζεστό περιβάλλον, φαίνεται να έχει μεγαλύτερη επίδραση σε αθλητές αντοχής. Επομένως, ένας αφυδατωμένος και μη εγκλιματισμένος αθλητής αντοχής που προπονείται σε ζεστό ή/και υγρό περιβάλλον, έχει μεγαλύτερες πιθανότατες ναι βιώσει τα παραπάνω αρνητικά χαρακτηριστικά, σε σχέση με έναν αθλητή αντοχής που έχει προσαρμοστεί στη ζέστη και είναι καλά ενυδατωμένος. 

Τι πρέπει να προσέξετε Διατροφικά; 

  • Ψυχρό περιβάλλον και υψόμετρο:

Η άσκηση σε ψυχρό περιβάλλον καθώς και σε υψόμετρο, οδηγεί σε γρήγορη κατανάλωση της βασικής πηγής ενέργειας του οργανισμού, του μυϊκού γλυκογόνου. Βασική αιτία είναι οι μεγάλες ενεργειακές απαιτήσεις για την διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος αλλά και για την διεξαγωγή της αθλητικής δραστηριότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του μεταβολισμού και παράλληλα την αυξημένη ανάγκη του οργανισμού για θρεπτικά συστατικά, κυρίως υδατάνθρακες. 

H διατροφή των αθλητών σε ψυχρό περιβάλλον εστιάζει στην συνεχή και επαρκή κατανάλωση υδατανθράκων πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και στο τέλος των αθλητικών δραστηριοτήτων.  Οι απαιτήσεις σε υδατάνθρακες στα χειμερινά αθλήματα ποικίλλουν ανάλογα με το άθλημα, την προπόνηση/ανταγωνισμό και τις περιβαλλοντικές συνθήκες.

  • Σημαντικά θρεπτικά συστατικά και ειδικές συστάσεις με βάση το άθλημα:
  • Ψυχρό περιβάλλον και υψόμετρο:
  • Υδατάνθρακες:

1.Σκανδιναβικά αθλήματα (σκιερ αντοχής, αθλητές διάθλου):  Τα αποθέματα γλυκογόνου μειώνονται κατά 30-40% μετά από έναν αγώνα  σκι αντοχής 10-15 km, και κατά σχεδόν 100% μετά από έναν αγώνα 50 km. Κατά τη διάρκεια της έντονης προπόνησης, η ημερήσια πρόσληψη υδατανθράκων θα πρέπει να είναι ~6 g/ kg και μπορεί να χρειαστεί να ξεπεράσει τα 10 g/ kg. Αν η προπόνηση ξεπερνά τις 1–2 ώρες την ημέρα, οι σκιέρ προτείνεται να καταναλώνουν συμπληρώματα υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της άσκησης για να διατηρήσουν σταθερή τη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα. Ο χρόνος χορήγησης και η μορφή των συμπληρωμάτων υδατανθράκων (αθλητικά ποτά, τζελ και μπάρες) είναι παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούν οι ποδηλάτες και οι δρομείς (30–60 και έως 90 g/ ώρα).

2.Αλπικά αθλήματα (ελεύθερα και snowboard): Τα αποθέματα μυϊκού γλυκογόνου μειώνονται εως και 50% μετά από μια τυπική προπόνηση ελεύθερου σκί ή snowboard με την επανασύνθεση του μυϊκού γλυκογόνου να εξαρτάται από την πρόσληψη υδατανθράκων. Αυτοί οι αθλητές θα πρέπει να καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της προπόνησης στο χιόνι, ειδικά στο υψόμετρο και στο κρύο, ενώ χρειάζονται 7–10 g/ kg για την αναπλήρωση των αποθεμάτων γλυκογόνου. Η προπόνηση υπό τέτοιες συνθήκες θα πρέπει να διασφαλίζει ότι οι αθλητές λαμβάνουν γεύματα πλούσια σε υδατάνθρακες πριν από την άσκηση και αθλητικά ποτά που περιέχουν υδατάνθρακες, ηλεκτρολύτες (8–12% συγκέντρωση υδατανθράκων, 15–30 g/ ώρα) και τροφές κατά τη διάρκεια της άσκησης.

3.Πατινάζ ταχύτητας, χόκεϊ επί πάγου και έλκηθρο. Για την προπόνηση στον πάγο, οι απαιτήσεις σε υδατάνθρακες ποικίλλουν ανάλογα με τους παράγοντες προπόνησης και τις συνθήκες πάγου σε εσωτερικούς χώρους. Στο συνεχές και διακοπτόμενο πατινάζ, τα ποσοστά μυϊκού γλυκογόνου που καταναλώνονται είναι υψηλά. Στο πατινάζ ταχύτητας η συμβολή της ενέργειας ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος του αγωνίσματος. Η πρόσληψη υδατανθράκων θα πρέπει να προσαρμόζεται στην ένταση και τον όγκο της προπόνησης, με υψηλότερες προσλήψεις (6–12 g/ kg/ ημέρα) να συνιστώνται σε περιόδους υψηλής έντασης ή/και μεγάλου όγκου. Παρόμοιες συστάσεις ανταποκρίνονται και για τους παίκτες χόκεϊ επί πάγου (6 g/ kg/ ημέρα). Γενικά, οι σκέιτερ δεν καλύπτουν τις ανάγκες σε υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια έντονης προπόνησης. Οι μεγάλες σε διάρκεια προπονήσεις στον πάγο απαιτούν συνήθως και την κατανάλωση συμπληρώματα υδατανθράκων. Συστήνεται στους αθλητές να καταναλώνουν τουλάχιστον 30 g υδατανθράκων/ ώρα, κατά προτίμηση με τη μορφή αθλητικού ποτού (5-8% υδατάνθρακες σε συνδυασμό με ηλεκτρολύτες), τζελ ή μπάρες.

Ο τύπος και ο χρόνος της πρόσληψης υδατανθράκων θα πρέπει να προσαρμόζεται στη διάρκεια, την ένταση και τη συχνότητα της προπόνησης. Για την έγκαιρη επανασύνθεση του γλυκογόνου μετά την άσκηση, απαιτούνται περισσότερο απλοί υδατάνθρακες, ειδικά εάν προγραμματίζονται πολλές προπονήσεις διαδοχικά. Επιπλέον, τα συχνά ταξίδια και η έκθεση σε υψόμετρο και κρύο, που απαιτούνται από ορισμένα αθλήματα, μπορεί να διαταράξουν την κανονική κίνηση του εντέρου ενός αθλητή και να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα. Για τον παραπάνω λόγο, απαιτείται επαρκής πρόσληψη φυτικών ινών από φρούτα και λαχανικά, ψωμί ολικής αλέσεως και δημητριακά.

Για τους περισσότερους αθλητές χειμερινών σπορ, η αναπλήρωση των αποθεμάτων γλυκογόνου και η αποκατάσταση του μυϊκού ιστού είναι υψίστης σημασίας. Για να διασφαλιστεί η γρήγορη ανάκαμψη μετά από έντονη προπόνηση σε περιβάλλοντα χειμερινών σπορ, συνιστάται στους αθλητές να καταναλώνουν υδατάνθρακες σε αναλογία 1,2–1,5 γρ/ kg. Η αναλογία αυτή έχει σκοπό την βελτιστοποίηση της την απόδοσης τους σε επόμενες συνεδρίες άσκησης. 

  • Πρωτείνες: 

Οι αθλητές των χειμερινών αθλημάτων χρειάζονται επαρκή διατροφική πρωτεΐνη (1,4–1,7 g/ kg/ ημέρα), ειδικά όταν η ένταση ή/και ο όγκος της προπόνησης αυξάνονται και απαιτείται περιορισμένη ενεργειακή πρόσληψη για απώλεια βάρους. Επιπλέον,  η προσθήκη πρωτείνης σε γεύματα μαζί με υδατάνθρακες, επιταχύνει την επενασύνθεση του μυικού γλυκογόνου, προάγει την επιδιόρθωση και τη σύνθεση μυϊκής μάζας και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την διατήρηση της άλιπης μάζας, τον έλεγχο του σωματικού βάρους καθώς και την αύξηση της αντοχής.

  • Λίπος:

Το λίπος είναι μια σημαντική πηγή ενέργειας κατά την ανάπαυση και την υπομέγιστη άσκηση στο κρύο και στο υψόμετρο. Η πρόσληψη λίπους για τους αθλητές χειμερινών σπορ κυμαίνεται από 25 έως και 40% της συνολικής ενεργειακής πρόσληψης (1,0-1,9 g/ kg/ ημέρα). Η πρόσληψη λίπους μπορεί να είναι υψηλότερη σε σκιέρ αντοχής κατά τη διάρκεια έντονης προπόνησης και σε εκείνα τα αθλήματα όπου δεν απαιτείται χαμηλό σωματικό βάρος για την απόδοση. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνεται την ποσότητα και τον τύπο του λίπους. Συστήνονται φυτικά έλαια, ξηροί καρποί, σπόροι και λιπαρά ψάρια. 

  • Μικροθρεπτικά συστατικά και χρήση συμπληρωμάτων:

Οι αθλητές των χειμερινών αθλημάτων πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη βάση στα μικροθρεπτικά συστατικά, των οποίων η ανάγκη αυξάνεται ειδικά όταν η προπόνηση είναι έντονη, γίνεται σε υψόμετρο ή/και κρύο και παράλληλα επβάλλεται ενεργειακός περιορισμός. Τα μικροθρεπτικά συστατικά που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους αθλητές του χειμερινού αθλητισμού είναι ο σίδηρος, τα αντιοξειδωτικά και η βιταμίνη D. Ενώ η λήψη των παραπάνω μικροθρεπτικών συστατικών, μπορεί να είναι ωφέλιμη, άλλα συμπληρώματα όπως τα αντιοξειδωτικά, ενδέχεται να μειώσουν την απόδοση τους. Για τον λόγο αυτό, οι αθλητές πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με την επιλογή και την λήψη συμπληρωμάτων. Τα συμπληρώματα που μπορεί να ωφελήσουν τους αθλητές χειμερινών σπορ περιλαμβάνουν ρυθμιστικά διαλύματα αίματος, κρεατίνη και καφεΐνη.

Γενικές οδηγίες ενυδάτωσης για άτομα που αθλούνται σε κρύο περιβάλλον:

Κατά τη διάρκεια χειμερινών σπορ, τα ποσοστά εφίδρωσης αναμένεται να είναι χαμηλότερα από ότι αυτά που εκτελούνται σε ζεστό περιβάλλον, αλλά η απώλεια υγρών μέσω της αναπνοής αλλά και της διούρησης μπορεί να είναι σημαντικές. Η αξιολόγηση της κατάστασης ενυδάτωσης γίνεται μέσω του ειδικού βάρους ούρων και μέσω της εκτίμηση του ρυθμού εφίδρωσης κατά τη διάρκεια της άσκησης και έπειτα εκτιμάται η ποσότητα κατανάλωσης νερού ή αθλητικού ποτού, κατάλληλη για την αναπλήρωση τους. 

Η επαρκής πρόσληψη υγρών (ειδικά αθλητικών ποτών) διατηρεί την ισορροπία των υγρών του σώματος. Η κατανάλωση αθλητικών ποτών σε σχέση με σκέτο νερό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερη απώλεια σωματικής μάζας μέσω της εφίδρωσης και ελαχιστοποίηση παραγωγής ούρων. Επιπλέον, οι υδατάνθρακες στα αθλητικά ποτά διατηρούν τη διαθεσιμότητα της γλυκόζης κατά τη διάρκεια παρατεταμένης άσκησης στο κρύο ή/και σε υψόμετρο. Επομένως, συνίσταται στους αθλητές να καταναλώνουν αθλητικά ποτά με ηλεκτρολύτες ανα 15-20 λεπτά κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Ζεστό περιβάλλον και υγρασία:

Η άσκηση σε ζεστό και υγρό περιβάλλον σχετίζεται με μετατόπιση στη χρήση του υποστρώματος, με μεγαλύτερη εξάρτηση από τα αποθέματα υδατανθράκων του σώματος. Αυτό συνδέεται με αυξημένη αναπνευστική αναλογία, μυϊκή γλυκογονόλυση και συσσώρευση γαλακτικού οξέος.

  • Υδατάνθρακες:

Σε γενικότερο πλαίσιο, η διαθεσιμότητα υδατανθράκων ως υπόστρωμα για τη σύσπαση των μυών είναι σημαντική για την εκτέλεση παρατεταμένης υπομέγιστης ή διαλείπουσας άσκησης υψηλής έντασης. Οι συνολικές αποθήκες υδατανθράκων στο σώμα είναι περιορισμένες και συχνά είναι μικρότερες από την ενέργεια που απαιτείται κατά τις προπονήσεις ή τους αγώνες. Αυτό προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία όταν η προπόνηση και η άσκηση γίνονται σε ζεστό περιβάλλον, επειδή όπως προαναφέρθηκε, τα ποσοστά χρήσης του μυϊκού γλυκογόνου είναι αυξημένα στη ζέστη.

Οι οδηγίες αθλητικής διατροφής προωθούν μια ποικιλία επιλογών για την άμεση αύξηση της διαθεσιμότητας υδατανθράκων κατά την άσκηση, συμπεριλαμβανομένης της κατανάλωσης υδατανθράκων πριν, κατά τη διάρκεια των περιόδων άσκησης, αλλά και κατά την περίοδο αποκατάστασης. Σκοπός των παραπάνω στρατηγικών είναι η  καθυστέρηση της εμφάνισης κόπωσης και η ενίσχυση της ικανότητας άσκησης.  Η ημερήσια πρόσληψη υδατανθράκων προτείνεται να είναι 7 ~ 10 g/ kg για να εξασφαλίσουν την αποκατάσταση των αποθεμάτων μυϊκού γλυκογόνου μεταξύ των προπονήσεων.

Πριν από τον αγώνα, ένας αθλητής θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι  έχει επαρκή αποθέματα μυϊκού και ηπατικού γλυκογόνου τα οποία θα είναι σε θέση να υποστηρίξουν τις αναμενόμενες ανάγκες της άσκησης. Για αθλητικές δραστηριότητες διάρκειας μικρότερης των 60 λεπτών, οι αποθήκες μυϊκού γλυκογόνου των προπονημένων αθλητών θεωρούνται επαρκείς. Σε φυσιολογικές καταστάσεις τα επίπεδα μυϊκού γλυκογόνου μπορούν να αποκατασταθούν μεσα σε 24 εως και 36 ώρες μετά την άσκηση καθώς και μετά από υψηλή πρόσληψη υδατανθράκων (περίπου 10 g/ kg/ ημέρα) σε συνδυασμό με μείωση του όγκου και της έντασης της άσκησης. Οι αθλητές που αγωνίζονται σε αγώνες διάρκειας μεγαλύτερης των 90 λεπτών μπορούν να βελτιώσουν την απόδοσή τους κάνοντας ένα πρόγραμμα άσκησης-διατροφής γνωστό ως φόρτιση υδατανθράκων κατά τις 3 ημέρες πριν από τον αγώνα. Το πρωτόκολλο αυτό οδηγεί σε αυξημένα αποθέματα γλυκογόνου που επιτρέπουν στον αθλητή να συνεχίσει την άσκηση με τον βέλτιστο ρυθμό του για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια παρατεταμένων αγώνων μέτριας έντασης. Τα τυπικά οφέλη της φόρτισης υδατανθράκων περιλαμβάνουν την αύξηση του χρόνου μέχρι την εμφάνιση κόπωσης κατά 20% και τη μείωση του χρόνου που απαιτείται για την ολοκλήρωση μιας καθορισμένης άσκησης παρατεταμένης διάρκειας κατα 2 ~ 3%. Η παραπάνω στρατηγική φαίνεται πως απευθύνεται σε αθλήματα όπως αγώνες ποδοσφαίρου, μαραθωνίους, ποδηλασία κ.α.  Αν και δεν υπάρχουν αρκετά ευρήματα σχετικά με το περιβάλλον και την εφαρμογή της φόρτισης υδατανθράκων, φαίνεται πως έχει μεγαλύτερο όφελος σε θερμές συνθήκες όπου οι ρυθμοί χρήσης γλυκογόνου είναι αυξημένοι.

Το γεύμα πριν από την άσκηση σε ζεστό περιβάλλον, προτείνεται να  καταναλώνεται 1-4 ώρες πριν την προπόνηση ή τον αγώνα και να περιλαμβάνει περίπου 200 g υδατάνθρακες. Η συγκεκριμένη ποσότητα φαίνεται πως αυξάνει την διαθεσιμότητα υδατανθράκων στους μύες και στο ήπαρ με αποτέλεσμα να προάγεται η αντοχή και η απόδοση. Επιπλέον, προτείνεται η παροχή μιας πηγής γλυκόζης στο έντερο για μεταγενέστερη απελευθέρωση. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την άσκηση που γίνεται το πρωί μετά από την ολονύκτια νηστεία όταν τα αποθέματα ηπατικού γλυκογόνου έχουν εξαντληθεί σημαντικά ή όπου δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για ανάκαμψη από προηγούμενη συνεδρία άσκησης.

Γενικότερα, τα γεύματα πλούσια σε υδατάνθρακες  πριν την άσκηση θα πρέπει να είναι δοκιμασμένα πριν την κατανάλωση τους από τον κάθε αθλητή. Ο αθλητής πρέπει να διασφαλίσει ότι τα γεύματα δεν προκαλούν υπερβολική πληρότητα στο στομάχι, κάποια γαστρεντερική δυσφορία και διαταραχές κατά τη διάρκεια της άσκησης. Ένα γεύμα ή σνακ πλούσιο σε υδατάνθρακες θα πρέπει να καταναλώνεται 2-4 ώρες πριν από την άσκηση. Το «ιδανικό» γεύμα πριν την άσκηση θα πρέπει να επιλέγεται ανάλογα με την κατάσταση και τον κάθε αθλητή και να βασίζεται σε προηγούμενη εμπειρία του.

Όσον αφορά την ποιότητα υδατανθράκων, οι μελέτες δείχνουν πως δεν υπάρχει ιδιαίτερη διαφορά μεταξύ των υδατανθράκων μέτριου έως υψηλού γλυκαιμικού δείκτη. Γενικά, συνιστάται η πρόσληψη υδατανθράκων 30 ~ 60 g/ ώρα). αν και μπορεί να χρειαστούν υψηλότερες προσλήψεις. Η κατανάλωση υδατανθράκων πρέπει να ξεκινάει πολύ πριν από την κούραση και την εξάντληση των αποθεμάτων του γλυκογόνου. Τα αθλητικά ποτά αποτελούν εύκολη και εύγευστη λύση, αφού παρέχουν περίπου 4~8 υδατάνθρακες και ηλεκτρολύτες, καθώς καλύπτουν και τις ανάγκες των αθλητών σε υγρά. 

Τα ευεργετικά αποτελέσματα της λήψης CHO στην απόδοση ή την αντοχή κατά τη διάρκεια παρατεταμένης μέτριας έντασης ή διαλείπουσας υψηλής έντασης άσκησης, τόσο σε φυσιολογικό, όσο και σε ζεστό και υγρό περιβάλλον, είναι καλά τεκμηριωμένα και περιλαμβάνουν:

  • Ενίσχυση της ικανότητας σπριντ σε ομαδικά αθλήματα.
  • Ενίσχυση σωματικής και νοητικής ικανότητας.
  • Μείωση κόπωσης.
  • Βελτίωση απόδοσης σε ασκήσεις υψηλής έντασης μιας ώρας.
  • Μείωση της εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος μετά την άσκηση.

Πρωτεΐνες και άλλα θρεπτικά συστατικά:

Όσον αφορά την επανασύνθεση των εξαντλημένων αποθεμάτων γλυκογόνου, προτείνεται περίπου 1 g υδατάνθρακά για κάθε 1 kg/ ημέρα. Αυτή η στρατηγική είναι σημαντική όταν μεσολαβούν λιγότερο από 8 ώρες μεταξύ των συνεδριών άσκησης. Ωστόσο για την επαρκή αποκατάσταση του γλυκογόνου, απαιτείται και η ταυτόχρονη λήψη πρωτεΐνης, η οποία φαίνεται πως ενισχύει την σύνθεση του. Επιπλέον,  ταυτόχρονη λήψη πρωτεΐνης συμβάλει στην αποκατάσταση της μυϊκής βλάβης που προκαλείται από την άσκηση αλλά και στην διατήρηση ή/ και αναδόμηση του μυϊκού ιστού κατά την ξεκούραση. 

Επιπρόσθετες μελέτες υποστηρίζουν η άσκηση στη ζέστη αυξάνει την οξείδωση των πρωτεϊνών και την κυτταρική βλάβη λόγω της δημιουργίας ελεύθερων ριζών οξυγόνου. Οι μελέτες μέχρι και σήμερα δεν είναι σαφής, ώστε για να καθοριστεί εάν απαιτείται επιπλέον κατανάλωση πρωτεΐνης, αντιοξειδωτικών βιταμινών και μέταλλων ή άλλων μικροθρεπτικών συστατικών. Μπορεί να υπάρχουν κάποια πλεονεκτήματα στην αύξηση της πρόσληψης πρωτεϊνών και τη χορήγηση συμππληρωμάτων με αντιοξειδωτικές βιταμίνες στις πρώτες ημέρες της έκθεσης σε ένα ζεστό κλίμα, ωστόσο, αυτές οι στρατηγικές δεν έχουν δοκιμαστεί επαρκώς.

Γενικές οδηγίες ενυδάτωσης για άτομα που αθλούνται σε ζεστόκαι υγρό περιβάλλον:

  • Πριν από την προπόνηση και τον αγώνα στη ζέστη, οι αθλητές θα πρέπει να πίνουν 6 mL υγρών/ kg/ 2-3 ώρες, προκειμένου να ξεκινήσουν την άσκηση ενυδατωμένοι.
  • Κατά τη διάρκεια έντονης παρατεταμένης άσκησης στη ζέστη, οι απώλειες νερού θα πρέπει να ελαχιστοποιούνται (χωρίς αύξηση του σωματικού βάρους) για να μειωθεί η φυσιολογική καταπόνηση και να διατηρηθεί η βέλτιστη απόδοσης.
  • Οι αθλητές που προπονούνται στη ζέστη έχουν υψηλότερες ημερήσιες απαιτήσεις σε νάτριο (δηλαδή αλάτι) από τον γενικό πληθυσμό. Μπορεί επίσης να απαιτείται συμπλήρωμα νατρίου κατά τη διάρκεια της άσκησης.
  • Απλές τεχνικές παρακολούθησης όπως η ζύγιση απώλεια σωματικού βάρους κατά την άσκηση αλλά και το ειδικό βάρος των ούρων μπορούν να παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για την κατάσταση ενυδάτωσης αθλητών που συμμετέχουν σε  αγώνες διάρκειας αρκετών ημερών (π.χ. αγώνας ποδηλασίας, τουρνουά τένις/ομαδικά αθλήματα), 
  • Μετά την άσκηση και το θερμικό στρες είναι σημαντικό να παρέχονται άφθονα υγρά μαζί με τα γεύματα. Εάν απαιτείται άμεση και ταχεία αναπλήρωση υγρών, τότε απαιτείται η κατανάλωση υγρών και ηλεκτρολυτών 100-150%της απώλειας βάρους που προέκυψε από την άσκηση,  για την αντιστάθμιση  και επανενυδάτωση.
  • Τα σχήματα ενυδάτωσης μετά την άσκηση και για αποκατάσταση υγρών πρέπει να περιλαμβάνουν νάτριο, υδατάνθρακες και πρωτεΐνες.

Συμπερασματικά, οι κλιματικές αλλαγές μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά πολλές παραμέτρους που συμβάλουν τόσο στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού, όσο και στην αθλητική απόδοση. Φαίνεται ωστόσο, πως ο εγκλιματισμός, η προσαρμογή δηλαδή στις κλιματολογικές αλλαγές, το κατάλληλο προπονητικό πλάνο, καθώς και η σωστή διατροφική προσέγγιση για κάθε κλιματική αλλαγή και άθλημα, μπορούν να οδηγήσουν στην αξιοποίηση των κατάλληλων αποθεμάτων του οργανισμού, και κατά συνέπεια στην μεγιστοποίηση της απόδοσης των αθλητών που εκτίθενται σε κλιματικές αλλαγές. 

27Dec

Ο Ρόλος της Διατροφής στη Μείωση των Θερινών Αλλεργιών

Τι είναι οι αλλεργίες; 

Οι αλλεργίες θεωρούνται από τις πιο κοινές χρόνιες παθήσεις παγκοσμίως. Τα συμπτώματα αλλεργίας ποικίλλουν και μπορεί να είναι ήπια αλλά ακόμη και έντονα, σε βαθμό που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ζωή. 

Μια αλλεργική αντίδραση ξεκινά από το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο  προστατεύει από την εισβολή οργανισμών που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες. Κατά τη διάρκεια μιας αλλεργικής αντίδρασης, το ανοσοποιητικό σύστημα εκλαμβάνει μια κατά τα άλλα αβλαβή ουσία ως εισβολέα. Αυτή η ουσία είναι γνωστή ως «αλλεργιογόνο». Το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά υπερβολικά στο αλλεργιογόνο παράγοντας αντισώματα ανοσοσφαιρίνης Ε (IgE), τα οποία ταξιδεύουν στα κύτταρα που με τη σειρά τους απελευθερώνουν ισταμίνη και άλλες χημικές ουσίες, προκαλώντας τελικά την αλλεργική αντίδραση.

Ο επιπολασμός των αλλεργικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του άσθματος, της αλλεργικής ρινίτιδας (AR) και της ατοπικής δερματίτιδας (AD), είναι υψηλός στις ανεπτυγμένες χώρες, και φαίνεται πως η συνεχής αύξηση σχετίζεται με τις  συνεχόμενες αλλαγές των συνηθειών των ανθρώπων και την μετατόπιση τους προς ένα δυτικό τρόπο ζωή. Σε γενικές γραμμές, οι αλλεργικές αντιδράσεις, είναι μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, η οποία τελικά οδηγεί σε μη φυσιολογικές ανοσοαποκρίσεις του οργανισμού.

Συμπτώματα αλλεργίας.

Μια αλλεργική αντίδραση συνήθως πυροδοτεί συμπτώματα και ευαισθησία στην μύτη, τους πνεύμονες, το λαιμό, τα ιγμόρεια, τα αυτιά, την επένδυση του στομάχου ή στο δέρμα. Σε μερικούς ανθρώπους, οι αλλεργίες μπορούν επίσης να προκαλέσουν συμπτώματα άσθματος. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί μια απειλητική για τη ζωή αντίδραση που ονομάζεται αναφυλαξία. 

Κοινά αλλεργιογόνα.

Ένας αριθμός διαφορετικών αλλεργιογόνων ευθύνονται για τις αλλεργικές αντιδράσεις. Τα πιο κοινά περιλαμβάνουν:

  • Γύρη
  • Σκόνη
  • Φαγητό
  • Τσιμπήματα εντόμων
  • Τρίχωμα ζώων
  • Μούχλα 
  • Latex
  • Φαρμακευτική αγωγή

Πως σχετίζεται η Διατροφή με τις Αλλεργίες;

Η διατροφή διαδραματίζει βασικό ρόλο στην ανάπτυξη και τη σοβαρότητα των αλλεργικών αντιδράσεων, καθώς συμβάλει στη ρύθμιση και την ομοιόσταση των ιστών και του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι διατροφικοί παράγοντες όχι μόνο επηρεάζουν την ανάπτυξη αλλεργιών, αλλά επηρεάζουν επίσης την πορεία και τη σοβαρότητα τους. Διαφορετικά διατροφικά συστατικά σχετίζονται με διαφορετικούς τύπους αλλεργίας. Η υψηλή ενεργειακή πρόσληψη, η αυξημένη κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών και πρωτεΐνης καθώς και η μειωμένη κατανάλωση φυτικών ινών, αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση άσθματος και αλλεργικής ρινίτιδας. Αντίθετα, η αυξημένη κατανάλωση λαχανικών και φρούτων, ελαιόλαδου και λιπαρών ψαριών, έχει συνδεθεί με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης των παραπάνω. Επιπλέον, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η μεγαλύτερη πρόσληψη φυτικών ινών σχετίζεται με λιγότερα συμπτώματα άσθματος. Τέλος, η επαρκής πρόσληψη μικροθρεπτικών συστατικών σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο ατοπικών αλλεργειών και μείωση των συμπτωμάτων τους. 

Τι μπορείτε να κάνετε Διατροφικά ώστε να αποφύγετε τις Φθινοπωρινές Αλλεργίες;

Οι εποχιακές αλλεργίες (πχ η αλλεργική ρινίτιδα), οδηγούν σε μια ομάδα συμπτωμάτων που εκδηλώνονται την άνοιξη και στα τέλη του καλοκαιριού/φθινοπώρου ως απόκριση του οργανισμού σε μεγαλύτερο αριθμό σωματιδίων στον αέρα, όπως είναι η γύρη, η σκόνη ή και η μούχλα. Τα συμπτώματα των εποχιακών αλλεργιών περιλαμβάνουν καταρροή και φαγούρα στη μύτη, φτέρνισμα, βήχα κ.α. Όταν η μύτη, το στόμα, ο λαιμός και οι πνεύμονες συναντούν αυτά τα σωματίδια, το ανοσοποιητικό σύστημα απελευθερώνει ισταμίνη που προκαλεί τα ανεπιθύμητα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω. Εκτιμάται πως περίπου το 10-40% των ανθρώπων επηρεάζονται από εποχιακές αλλεργίες, με αποτέλεσμα αυτές οι εποχές του χρόνου να δυσκολεύουν αρκετά την καθημερινότητα τους εξαιτίας αυτών των συμπτωμάτων.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ενδιαφέρον γύρω από τη διατροφή και τα τρόφιμα και πώς μπορούν αυτά να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά και τα συμπτώματα ή ακόμα και την πρόληψη εμφάνισης των εποχιακών αλλεργιών. Συγκεκριμένα, η πρόληψη αλλεργιών μέσω της διατροφής ξεκινάει κατά βάση από την περίοδο της εγκυμοσύνης και τον πρώτο χρόνο ζωής ενός ανθρώπου και σχετίζεται τόσο με την ποιότητα τροφίμων που καταναλώνονται αλλά και με την παχυσαρκία.  Επομένως, δίνεται ιδιαίτερη βάση στο κατά πόσο η διατροφή και ο τρόπος ζωής, μπορούν να προκαλέσουν ένα είδος φλεγμονής. 

  • Συσχέτιση μητρικής διατροφής με τις αλλεργίες:

Μελέτες δείχνουν πως η διατροφή της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα μπορούσε να επηρεάσει την εμφάνιση αλλεργίας στα παιδιά. Πολλές μελέτες διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση γιαουρτιού και λαχανικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συσχετίστηκε με μικρότερή εμφάνιση αλλεργιών στα παιδιά, ενώ αντίθετα λιγότερο υγιεινά τρόφιμα συνδέθηκαν με αύξηση τους. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως μια πιο υγιεινή και ποικιλόμορφη μητρική διατροφή συνδέεται με μείωση των παιδικών αλλεργιών και μπορεί να λειτουργήσει ως πρόληψη απέναντι στην εμφάνιση τους. 

  • Συσχέτιση διατροφής στο πρώτο έτος της ζωής με τις αλλεργίες:

Η ποικιλομορφία της διατροφής ενός παιδιού στον πρώτο χρόνο της ζωής  του,  μπορεί να επηρεάσει την πιθανότητα εμφάνισης αλλεργιών στο μέλλον. Η εισαγωγή μιας ευρύτερης ποικιλίας υγιεινών τροφίμων τον πρώτο χρόνο (όπως είναι τα ω-3 λιπαρά οξέα, τα προβιοτικά/ πρεβιωτικά κ.α.) μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου αλλεργίας.  Επιπλέον, η εισαγωγή στερεών τροφών, η ενσωμάτωση ποικίλης σειράς υγιεινών τροφίμων και η έκθεση σε κοινά αλλεργιογόνα, όπως  είναι τα φιστίκια, το μαγειρεμένο αυγό, το σιτάρι  κ.α, οδηγούν σε μειωμένα ποσοστά εμφάνισης αλλεργιών στα παιδιά. Ωστόσο τα παραπάνω τρόφιμα πρέπει να εισάγονται μόνο κατόπιν ιατρικών οδηγιών.

  • Συσχέτιση παχυσαρκίας με τις αλλεργίες:

Υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα μεταξύ ασθενών αλλά και ερευνητών, για το αν η σοβαρότητα των αλλεργιών σχετίζεται με το αυξημένο βάρος και τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ). Τα αποτελέσματα μελετών πάνω σε αυτό το θέμα είναι διφορούμενα, με κάποιες από αυτές να υποστηρίζουν πως η παχυσαρκία και συγκεκριμένα η κεντρική παχυσαρκία, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αλλεργιών, ειδικότερα με την αλλεργική ρινίτιδα και με τις εξ επαφής αλλεργίες. Άλλες μελέτες δεν παρουσιάζουν καμία συσχέτιση μεταξύ παχυσαρκίας και αλλεργιών.

Ποιά τρόφιμα θα σας βοηθήσουν;

Το φαγητό παράλληλα με άλλες υγιεινές επιλογές τρόπου ζωής μπορεί να συμβάλλει στη μείωση της έντασης και της διάρκειας των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τις εποχιακές αλλεργίες. Υπάρχουν πολλές τροφές που βοηθούν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ανοσοποιητικό επηρεάζεται αρχικά από την επαρκή πρόσληψη τροφής καθημερινά. Η μειωμένη πρόσληψη τροφής μπορεί να οδηγήσει σε ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών η οποία με τη σειρά της μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του σώματος να ανταποκρίνεται σε απειλές όπως οι ιοί και τα αλλεργιογόνα. 

Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει το σύνολό της διατροφής όταν σκεφτόμαστε στρατηγικές για τη μείωση των εποχιακών αλλεργιών. Μια αντιφλεγμονώδης διατροφή μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της συνολικής φλεγμονής που προκύπτει στον οργανισμό ως αποτέλεσμα εποχιακών αλλεργιών. Η μεσογειακή διατροφή χαρακτηρίζεται από τις αντιφλεγμονώδης ιδιότητες της, και μπορεί να αποτελέσει ιδανική διατροφική προσέγγιση για την μείωση των συμπτωμάτων. Συγκεκριμένα, τροφές που μπορεί να ωφελήσουν είναι οι παρακάτω:

  1. Όλα τα φρούτα και τα λαχανικά: Αυτό οφείλεται στην περιεκτικότητα τους σε φυτοχυμικά, χρωστικές των φυτών, τα οποία καταπολεμούν τις φλεγμονές στον οργανισμό. 
  2. Τζίντζερ: Πολλά από τα δυσάρεστα συμπτώματα αλλεργίας προέρχονται από φλεγμονές, όπως οίδημα και ερεθισμός στις ρινική οδό, στα μάτια και στο λαιμό. Το τζίντζερ μπορεί να βοηθήσει στη μείωση αυτών των συμπτωμάτων με φυσικό τρόπο. Για χιλιάδες χρόνια, το τζίντζερ χρησιμοποιείται ως φυσική θεραπεία για μια σειρά προβλημάτων υγείας, όπως η ναυτία και οι πόνοι στις αρθρώσεις. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι περιέχει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις φυτοχημικές ενώσεις. Αρκετές μελέτες διερευνούν πώς αυτές οι ενώσεις μπορεί να είναι χρήσιμες για την καταπολέμηση των εποχιακών αλλεργιών. Μια μελέτη σε ποντίκια το 2016, απέδειξε ότι το τζίντζερ κατέστειλε την παραγωγή προφλεγμονωδών πρωτεϊνών στο αίμα των ποντικιών, γεγονός που οδήγησε σε μειωμένα συμπτώματα αλλεργίας
  3. Γύρη μελισσών: Μελέτες δείχνουν ότι η γύρη των μελισσών μπορεί να έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιμυκητιακές και αντιμικροβιακές ιδιότητες στο σώμα.  Φαίνεται λοιπόν πως η γύρη των μελισσών μπορεί να αναστείλει την ενεργοποίηση των μαστοκυττάρων, κατι το οποίο συμβάλλει στην πρόληψη αλλεργικών αντιδράσεων.
  4. Εσπεριδοειδή: Τα εσπεριδοειδή όπως είναι τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια και τα λεμόνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C. Η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αλλεργική ρινίτιδα και τον ερεθισμό της ανώτερης αναπνευστικής οδού που προκαλείται από τη γύρη που προέρχεται απο ανθισμένα φυτά.
  5. Κουρκουμάς: Το δραστικό συστατικό του, η κουρκουμίνη, έχει συνδεθεί με μειωμένα συμπτώματα πολλών ασθενειών που προκαλούνται από φλεγμονή,  και θα μπορούσε να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση του οιδήματος και του ερεθισμού που προκαλείται από την αλλεργική ρινίτιδα. Ωστόσο, οι επιδράσεις του κουρκουμά στις εποχιακές αλλεργίες δεν έχουν μελετηθεί εκτενώς ακόμη σε ανθρώπους.
  6. Ντομάτες: Πέρα από την αυξημένη περιεκτικότητα τους σε βιταμίνη C, οι ντομάτες, περιέχουν επίσης λυκοπένιο, μια άλλη αντιοξειδωτική ένωση που βοηθά στην καταστολή της συστηματικής φλεγμονής. 
  7. Σολομός και άλλα λιπαρά ψάρια: Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι τα ω-3 λιπαρά οξέα που περιέχονται στα λιπαρά ψάρια, θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αντίσταση στην αλλεργία και επιπλέον να βελτιώσουν το άσθμα. Παλαιότερη μελέτη απέδειξε πως υψηλή συγκέτρωση εικοσαπεντανοϊκού λιπαρού οξέος (EPA) στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγεί σε μείωση του κινδύνου αλλεργικής ευαισθησίας ή αλλεργικού πυρετού. Μια άλλη πιο πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι τα λιπαρά οξέα βοηθούν στη μείωση της στένωσης των αεραγωγών που εμφανίζεται στο άσθμα και σε ορισμένες εποχιακές αλλεργίες. 
  8. Κρεμμύδια: Τα κρεμμύδια είναι μια εξαιρετική φυσική πηγή κερκετίνης, ενός είδους πολυφαινόλης, που φαίνεται να υπάρχει σε μεγαλύτερη ποσότητα στα ωμά, κόκκινα κρεμμύδια. Κάποιες έρευνες δείχνουν ότι η κερκετίνη δρα ως φυσικό αντιισταμινικό, μειώνοντας τα συμπτώματα των εποχιακών αλλεργιών. Τα  κρεμμύδια περιέχουν επίσης μια σειρά από άλλες αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ενώσεις.
  9. Πράσινο τσάι: Το πράσινο τσάι περιέχει μια ένωση που ονομάζεται επιγαλλοκατεχίνη (EGCG) η οποία είναι ένα φυτοχημικό που βοηθά και αυτό στη μείωση της φλεγμονής. Έχουν επίσης διατυπωθεί ισχυρισμοί ότι η EGCG στο πράσινο τσάι δρα αναστέλλοντας τα ένζυμα που επιτρέπουν στα κύτταρα να παράγουν ισταμίνη. Με αυτόν τον τρόπο μειώνεται η ποσότητα παραγωγής ισταμίνης στο οργανισμό και ως εκ τούτου και ορισμένα από τα συμπτώματα εποχιακών αλλεργιών.
  10. Προβιοτικά και Πρεβιοτικά: Το μικροβίωμα του εντέρου παίζει βασικό ρόλο στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος Έχει θεωρηθεί ότι ένα απορυθμισμένο εντερικό μικροβίωμα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα προβιοτικά ενισχύουν την φυσιολογική βακτηριδιακή χλωρίδα του εντέρου, ενώ τα πρεβιοτικά είναι τύποι ινών που υπάρχουν στα τρόφιμα για να βοηθήσουν στην τροφοδοσία των προβιοτικών στο έντερο. 

Τροφές πλούσιες σε προβιοτικά είναι:

  • Γιαούρτι
  • Κεφίρ
  • Μαλακά και ώριμα τυρία
  • Ξινολάχανο
  • Τουρσί
  • Μίσο
  • Κομπούχα
  • Κρασί και μπύρα

Τροφές πλούσιες σε πρεβιοτικά είναι:

  • Όσπρια όπως ρεβίθια, φακές και κόκκινα φασόλια
  • Κρεμμύδι και σκόρδο
  • Βρώμη, κριθάρι και πίτουρο
  • Μπανάνες και γκρέιπφρουτ
  • Αμύγδαλα, φιστίκια και λιναρόσπορος
  • Φυλλώδη λαχανικά, λάχανο και αγκινάρες

Τρόφιμα που πρέπει να αποφύγετε αν εμφανίζετε αλλεργίες

Ορισμένες τροφές μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις και να επιδεινώσουν τα συμπτώματα εποχιακής αλλεργίας. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να μειωθούν τα συμπτώματά είναι να αποφευχθεί η ενεργοποίηση των αλλεργιογόνων που βρίσκονται στα τρόφιμα. Μερικές «επικίνδυνες» τροφές είναι οι εξής:

  1. Γαλακτοκομικά προϊόντα: Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, ιδιαίτερα το συσκευασμένο γάλα, μπορεί να επιδεινώσουν τις αλλεργίες. Το γάλα περιέχει καζεΐνη που αυξάνει την παραγωγή βλέννας και την αίσθηση συμφόρησης και μπορεί να προκαλέσει φτέρνισμα και βήχα. 
  2. Αλκοόλ: Η κατανάλωση αλκοόλ είναι γνωστό ότι προκαλεί ρινική συμφόρηση, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τα αλλεργικά συμπτώματα. Επιπλέον, η μπύρα και το κρασί περιέχουν θειώδη, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση σε μερικούς ανθρώπους.
  3. Επεξεργασμένα τρόφιμα: Τα επεξεργασμένα τρόφιμα είναι συνήθως πλούσια σε αλάτι, ζάχαρη και πρόσθετα, τα οποία ενδέχεται να επιδεινώσουν τα συμπτώματα αλλεργίας. Επιπλέον, τα επεξεργασμένα τρόφιμα όπως τα πατατάκια, τα μπισκότα και τα γλυκά περιέχουν συχνά χρωστικές τροφίμων που μπορεί να προκαλέσουν από μόνα τους αλλεργίες.
  4. Εσπεριδοειδή: Τα εσπεριδοειδή όπως τα λεμόνια, τα πορτοκάλια και τα γκρέιπφρουτ είναι πλούσια σε βιταμίνη C, η οποία μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο, μπορούν επίσης να προκαλέσουν αλλεργίες, ειδικά αν υπάρχει αλλεργία στη γύρη. Η γύρη περιέχει μια πρωτεΐνη παρόμοια με αυτή που βρίσκεται στα εσπεριδοειδή, που οδηγεί σε διασταυρούμενη αντίδραση και κατ’ επέκταση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα αλλεργίας. 

Τι άλλο μπορείτε να κάνετε;

Εκτός από την πρόληψη για την εκδήλωση αλλεργιών μέσω της διατροφής, η μειωμένη έκθεση σε περιβάλλον με αλλεργιογόνα μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη:

  1. Μείνετε σε εσωτερικούς χώρους τις ξηρές μέρες με αέρα. Η καλύτερη στιγμή για να βγείτε έξω είναι μετά από μια καλή βροχή, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση της γύρης από τον αέρα.
  2. Αποφύγετε το κούρεμα γκαζόν και άλλες κηπουρικές εργασίες ώστε να μην έρθετε σε επαφή με αλλεργιογόνα.
  3. Αφαιρέστε τα ρούχα που έχετε φορέσει έξω και κάντε ντους για να ξεπλύνετε τη γύρη από το δέρμα και τα μαλλιά σας.
  4. Μην κρεμάτε ρούχα έξω. Η γύρη μπορεί να κολλήσει σε σεντόνια και πετσέτες.
  5. Φορέστε μάσκα προσώπου εάν κάνετε εξωτερικές δουλειές
  6. Εντάξτε στη ζωή σας τη φυσική δραστηριότητα.  Μέσω της άσκησης πραγματοποιείται μείωση της φλεγμονής και με τον τρόπο αυτό μπορεί να δράσει προστατευτικά απέναντι στις αλλεργίες, ειδικά τις εποχιακές.
  7. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για την λήψη αντιισταμινικών, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο 
03Jun

Γυμναστική το Βράδυ: Τι να φάτε μετά;

Τα οφέλη της Άσκησης

Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), η σωματική δραστηριότητα μπορεί να αποτρέψει:

  • 1 στους 10 πρόωρους θανάτους
  • 1 στις 8 περιπτώσεις καρκίνου του μαστού
  • 1 στις 12 περιπτώσεις διαβήτη
  • 1 στις 15 περιπτώσεις καρδιακών παθήσεων 
  • 1 στις 8 περιπτώσεις του καρκίνου του παχέος εντέρου

Γενικά, η άσκηση μπορεί να:

  • Αυξήσει τη διάρκεια και την ποιότητα ζωής ενός ατόμου
  • Βελτιώσει τη σωματική και ψυχική του υγεία
  • Βελτιώσει την ποιότητα του ύπνου του

Πόσο πρέπει να ασκούμαστε;

Για να προκύψουν τα παραπάνω οφέλη, ένα άτομο χρειάζεται συνήθως 150 έως 300 λεπτά μέτριας/ έντονης έντασης  άσκηση την εβδομάδα. Για κάποιους αυτά τα λεπτά άσκησης την εβδομάδα μπορεί να ακούγονται επιτεύξιμα, ωστόσο δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) αποδεικνύουν πως περίπου 1,4 δισεκατομμύρια ενήλικες παγκοσμίως δεν τηρούν τα συνιστώμενα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας.

Ο τρόπος ζωής και οι καθημερινές υποχρεώσεις καθιστούν αδύνατον για πολλούς να  κινηθούν ή να ασκηθούν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Για τον παραπάνω λόγο, πολλοί έχουν βάλει στο πρόγραμμά τους την βραδινή προπόνηση.

Για ποιους λόγους μπορούμε να προτιμήσουμε την Άσκηση το βράδυ;

Μείωση άγχους της ημέρας

Η άσκηση το βράδυ, μετά τη δουλειά ή μια κουραστική μέρα, φαίνεται πως οδηγεί στην μείωση του άγχους της ημέρας χάρη στις ενδορφίνες που εκκρίνονται και επηρεάζουν θετικά τη διάθεση. Επομένως, η άσκηση το βράδυ, φαίνεται πως αποφορτίζει την ψυχική εξάντληση και προωθεί την χαλάρωση με αποτέλεσμα να είναι ποιοτικότερη η βραδινή ξεκούραση.

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι έστω και 20-30 λεπτά  μόνο φυσικής δραστηριότητας, οδηγούν στο αίσθημα της ηρεμίας και ότι αυτό μπορεί να διαρκέσει ακόμη και αρκετές ώρες μετά την άσκηση.

Άλλες μελέτες δείχνουν ότι από τα άτομα που ασκούνται το βράδυ:

  • Το 53% αναφέρει ότι η άσκηση τους κάνει να νιώθουν καλά
  • Το 35% λέει ότι βελτιώνει τη διάθεσή τους και
  • Το 30% παραδέχεται ότι μειώνει τα επίπεδα άγχους τους

Επιπλέον, το αποτέλεσμα της άσκησης στην προώθηση της χαλάρωσης είναι άμεσο και μακροχρόνιο, μιας και η σωματική δραστηριότητα μπορεί ακόμη και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του μελλοντικού στρες.                             

Καλύτερη μυϊκή απόδοση             

Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι μύες έχουν κιρκαδικούς ρυθμούς και ότι η μυϊκή δύναμη είναι στα υψηλότερα επίπεδα τις απογευματινές/βραδινές ώρες, κυρίως μεταξύ 16:00 και 18:00. Μια μικρή μελέτη διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες είχαν 20% καλύτερες επιδόσεις κατά τη διάρκεια της βραδινής τους προπόνησης σε σύγκριση με την πρωινή.

Επιπλέον, η θερμοκρασία του σώματος είναι συνήθως υψηλότερη το βράδυ, μια κατάσταση που ευνοεί τη φυσική δραστηριότητα. Οι μύες και οι αρθρώσεις είναι 20% πιο εύκαμπτοι, πράγμα που σημαίνει καλύτερη απόδοση και λιγότερες κράμπες.  Επομένως η άσκηση το βράδυ μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της μυϊκής δυναμής, ευλιγησίας και απόδοσης, κυρίως στους άντρες.

Καλύτερος ύπνος

Υπάρχει η δημοφιλής πεποίθηση πως η άσκηση το βράδυ μπορεί να διαταράξει τον ύπνο. Ωστόσο η μέτριας έντασης άσκηση (όπως είναι το περπάτημα, χαλαρό τρέξιμο, το ποδήλατο, η γιόκα και οι πιλάτες), μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του ύπνου.

Στην πραγματικότητα, μια προπόνηση μέτριας έντασης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ύπνου αργών κυμάτων, που είναι το βαθύτερο στάδιο του ύπνου. Για να επιτευχθεί αυτό, καλό είναι να αποφεύγεται η πολύ έντονη σωματική δραστηριότητα αργά την νύχτα

Καλύτερη συγκέντρωση και αποτελεσματικότητα στην άσκηση

Φαίνεται πως όσοι επιλέγουν να κάνουν προπόνηση την νύχτα, την κάνουν λιγότερο βιαστικά και με μεγαλύτερη συγκέντρωση, μιας και έχουν τελειώσει με όλες τις άλλες υποχρεώσεις της ημέρας. Επιπλέον, μερικοί άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη εγρήγορση αργότερα μέσα στην ημέρα, γεγονός που οδηγεί σε καλύτερη αφοσίωση στην προπόνηση.

Οι βραδινές προπονήσεις ευνοούν κυρίως όσους γυμνάζονται σε γυμναστήρια, μιας και με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουν τις κλασικές ώρες αιχμής. Η μικρότερη αναμονή για την εκτέλεση των ασκήσεων οδηγεί σε καλύτερη συγκέντρωση και αποτελεσματικότητα κατά την διάρκεια της άσκησης, αλλά και σε ταχύτερη ολοκλήρωσή της.

Είναι κακό να τρώμε το βράδυ;

Όπως και η θεωρία της άσκησης πριν από τον ύπνο, η αντίληψη ότι το φαγητό το βράδυ προκαλεί αύξηση βάρους έχει καταρριφθεί. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δίνεται στην συνολική ενεργειακή πρόσληψη μέσα στην ημέρα, ώστε το θερμιδικό ισοζύγιο να μην υπερβαίνει τις ημερίσιες ανάγκες.

Επομένως, εφόσον το γεύμα πριν τον ύπνο είναι μικρό, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και καλύπτει τις ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες χωρίς να τις υπερβαίνει, είναι ασφαλές και απαραίτητο για την καλή λειτουργία και ανατροφοδότηση του οργανισμού πριν από την 8ωρη νηστεία του ύπνου.

night fitness

Ποιά θρεπτικά συστατικά θα χρειαστείτε μετά την προπόνηση;

To φαγητό μετά την προπόνηση είναι σημαντικό και δεν πρέπει να  παραλείπεται ακόμα και όταν η άσκηση πραγματοποιείται βραδινές ώρες. Κατά τη διάρκεια της άσκησης, οι μύες χρησιμοποιούν τα αποθέματα γλυκογόνου ως πηγή ενέργειας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εξάντληση του μυϊκού γλυκογόνου. Ταυτόχρονα, κάποιες από τις πρωτεΐνες των μυών διασπώνται και καταστρέφονται κατά τη διάρκεια της προπόνησης με αποτέλεσμα το σώμα να χρειάζεται να επιδιορθώσει και να χτίσει μυϊκές πρωτεΐνες. Η προσθήκη των σωστών θρεπτικών συστατικών βοηθά το σώμα να ανακάμψει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Επομένως, το γεύμα μετά την προπόνηση πρέπει να αποτελείται από πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και «καλά» λιπαρά.   

Πρωτεΐνες                

Οι πρωτεΐνες προάγουν την αποκατάσταση και την αναδόμηση των μυών. Η κατανάλωση επαρκών ποσοτήτων πρωτεΐνης θα δώσει στο σώμα τα αμινοξέα που χρειάζονται για να επιδιορθώσει τις σπασμένες πρωτεΐνες αλλά και για να χτίσει νέο μυϊκό ιστό.  

Υδατάνθρακές               

Η ποσότητα των υδατανθράκων επηρεάζεται από το είδος του αθλήματος. Συγκεκριμένα, τα αθλήματα αντοχής (περπάτημα, τρέξιμο, ποδηλασία κ.α.) χρησιμοποιούν περισσότερο μυϊκό γλυκογόνο σε σχέση με την προπόνηση αντιστάσεων (βάρος σώματος, ελεύθερα βάρη, bodybuilding κ.α.). Ωστόσο, είναι σημαντικό να υπάρχει πάντα συνδυασμός υδατανθράκων μαζί με πρωτεΐνες, καθώς αυτός ο συνδυασμός ευνοεί την γρηγορότερη επανασύνθεση μυικού γλυκογόνου.

Λιπαρά

Τέλος, τα «καλά» λιπαρά παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην διατροφή μετά την άσκηση μιας και φαίνεται ότι προάγουν την μυϊκή αναγέννηση αλλά και την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. 

Διατροφικές συμβουλές για κατανάλωση γευμάτων πριν τον ύπνο

Τι προκαλεί η παράλειψη του γεύματος μετά την βραδινή προπόνηση;

Το να καταναλωθεί ένα γεύμα αμέσως πριν τον ύπνο δεν φαίνεται να είναι η καλύτερη ιδέα, ωστόσο, το να μην καταναλωθεί γεύμα μετά από μια προπόνηση το βράδυ μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικά αποτελέσματα όπως είναι τα εξής: 

  • Χαμηλό σάκχαρο στο αίμα
  • Κόπωση
  • Αδυναμία 
  • Σύγχυση

Τι προκαλεί η μεγάλη κατανάλωση φαγητού πριν τον ύπνο;

Μεγάλη κατανάλωση φαγητού πριν τον ύπνο μπορεί να οδηγήσει σε θετικό θερμιδικό ισοζύγιο και αύξηση σωματικού βάρους, ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει:

  • Αίσθημα βάρους
  • Μετεωρισμό
  • Διαταραχή του ύπνου

Προτιμάται λοιπόν ένα σνακ:

  • Γρήγορο
  • Μικρό
  • Θερμιδικά ελεγχόμενο 
  • Εύπεπτο 
  • Με πρωτεΐνη, υδατάνθρακες και «καλά» λιπαρά

Παραδείγματα βραδινών μεταπροπονητικών γευμάτων και σνακ

Αυγά (βραστά, ποσέ, ομελέτα ή στραπατσάδα) με λαχανικά και ψωμί ολικής άλεσης

Τα αυγά είναι πλούσια πηγή πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας κατάλληλη και για νυχτερινή κατανάλωση. Σε συνδυασμό με κάποιον υδατάνθρακά ολικής άλεσης (πχ.ψωμί), δημιουργείται ένα πλήρες γεύμα.

Ψητή γαλοπούλα με λαχανικά και ψητές γλυκοπατάτες

Η γαλοπούλα είναι εξαιρετική πηγή πρωτείνης και σε συνδυασμό με συνθετους υδατάνθρακες αποτελεί ένα πλήρως ισορροπημένο γεύμα. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε τρυπτοφάνη, μια πρόδρομη ουσία της σεροτονίνης και της μελατονίνης , ουσίες που προωθούν την ποιότητα του ύπνου. Το παραπάνω γεγονός σε συνδυασμό με την χαμηλή περιεκτικότητα της σε λιπαρά, καθιστά την γαλοπούλα ιδανική για βραδινό μεταπροπονητικό γεύμα.

Σαλάτα με κινόα

Η κινόα είναι μια από τις καλύτερες πηγές πρωτεΐνης, ιδιαίτερα για όσους είναι vegan. 100 g κινόα περιέχει περίπου 15 g πρωτεΐνης. Παρέχει επιπλέον σύνθετους υδατάνθρακες γι΄αυτό και από μόνη της θεωρείται πλήρες γεύμα. Για επιπλέον πρόσληψη πρωτεΐνης, μπορούν να προστεθούν στην κινόα όσπρια ή αρακάς (για vegan ή vegeterians) ή ακομά και κοτόπουλο, γαλοπούλα, τόνος ή αυγό. Μην ξεχνάτε να προσθέσετε άφθονα λαχανικά για βιταμίνες και αντιοξειδωτικά.

Σολομός ή τόνος με άγριο ρύζι και λαχανικά

Αποτελεί ένα γεύμα πλούσιο σε:

  • Πρωτείνες υψηλής βιολογικής αξίας
  • Συνθετους υδατάνθρακές
  • Αντιοξειδωτικά
  • Βιταμίνες Β12 και D 
  • Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα

Γιαούρτι ή γάλα χαμηλών λιπαρών με φρούτα ή/ και βρώμη

Το γιαούρτι και το γάλα έχουν υψηλή περιεκτικότητα πρωτεΐνης και συγκεκριμένα καζεΐνης, μια πρωτεΐνη γάλακτος που διατίθεται και ως συμπλήρωμα. Η κατανάλωση καζεΐνης πριν τον ύπνο φαίνεται πως επιταχύνει την αποκατάσταση και βελτιώνει την απόδοση σε επόμενη συνεδρία άσκησης.

Τα φρούτα παρέχουν, υδατάνθρακές, αντιοξειδωτικά και παράλληλα λίγες θερμίδες.

Η βρώμη παρέχει σύνθετους υδατάνθρακες και παράλληλα ενισχύει τον κορεσμό.

Φρυγανιές ολικής άλεσης με τυρί κότατζ με χαμηλά λιπαρά, αβοκάντο και λαχανικά

Το τυρί κότατζ περιέχει πρωτεΐνες, αλλά και αμινοξέα όπως είναι η λευκίνη η οποία προάγει την πρωτεϊνοσύνθεση μετά την άσκηση.

Το αβοκάντο ανήκει στην κατηγορία των «καλών» λιπαρών και περιέχει κάλιο, μαγνήσιο και αρκετές βιταμίνες, γεγονός που το καθιστά μια καλή επιλογή για κατανάλωση πριν τον ύπνο.

Μπανάνα με φυστικοβούτυρο

Η μπανάνα είναι μια εξαιρετική πηγή υδατανθράκων και μετάλλων, όπως το κάλιο και το μαγνήσιο, τα οποία αποβάλλονται με τη μορφή ιδρώτα κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Το φυστικοβούτυρο προσθέτει στο γεύμα πρωτεΐνη και υγιή λιπαρά.

Ρόφημα πρωτεΐνης

Το πρωτεϊνικό ρόφημα  μπορεί να καταναλωθεί είτε με νερό είτε με γάλα, και αποτελεί πάντα μια καλή, εύκολή και γρήγορη επιλογή. Η πρωτεΐνη ορού γάλακτος που περιέχει φαίνεται να είναι καλυτέρα απορροφίσιμη σε σχέση με άλλες μορφές πρωτεΐνης. Στο ρόφημα μπορεί επίσης να προστεθεί μικρή ποσότητα ξηρών καρπών, κανέλα ή κακάο, ώστε να εμπλουτιστεί τόσο σε υγιή λιπαρά όσο και σε γεύση.

askisi vrady

Νερό και ηλεκτρολύτες

Κατά τη διάρκεια της άσκησης χάνονται σημαντικές ποσότητες νερού και ηλεκτρολυτών. Επομένως απαιτείται κατάλληλη ενυδάτωση τόσο πριν, όσο και μετά την άσκηση. Η κατανάλωση του νερού μετά την άσκηση εξαρτάται από:

  • Ένταση
  • Διάρκεια
  • Θερμοκρασία περιβάλλοντος
  • Σωματικό βάρος 
  • Φύλο του ασκούμενου

Σε περιπτώσεις εκτεταμένης και έντονης σωματικής δραστηριότητας, απαιτείται και ταυτόχρονη αναπλήρωση ηλεκτρολυτών.  

Τι να προσέξετε;

Ενώ πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ηρεμία μετά την προπόνηση, η άσκηση μπορεί στην πραγματικότητα να απελευθερώσει ορμόνες του στρες όπως είναι η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη. Τα αυξημένα επίπεδα αυτών των ορμονών μπορούν ενδεχομένως να καθυστερήσουν την έναρξη του ύπνου.

Για τον παραπάνω λόγω πριν τον ύπνο είναι απαραίτητο να καταναλώνονται τροφές που βοηθούν στην εξισορρόπηση των ορμονών του στρες. Κατάλληλες τροφές είναι οι σύνθετοι υδατάνθρακές που περιέχουν φυτικές ίνες και θρεπτικά συστατικά που μπορούν να βοηθήσουν στη ρύθμιση του σακχάρου και της κορτιζόλης στο αίμα.

Συστατικά που καταπολεμούν το στρες

Επιπλέον, τα τρόφιμα που περιέχουν:

  • Αντιοξειδωτικά
  • Βήτα-σιτοστερόλη
  • Μελατονίνη 
  • Μαγνήσιο

μπορούν να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση των ορμονών του στρες και εξασφάλιση ποιοτικού ύπνου.

Άλλα θρεπτικά συστατικά που καταπολεμούν το στρες περιλαμβάνουν:

  • Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα
  • Βιταμίνη Β
  • Πρωτεΐνη

*(Όλα τα παραπάνω συστατικά εμπεριέχονται στα παραδείγματα γευμάτων και σνακ που αναφέρθηκαν παραπάνω).

Ώρες κατανάλωσης

Τέλος, η κατανάλωση του φαγητού μετά την άσκηση θα πρέπει να γίνεται το πολύ μέσα στα πρώτα 30 λεπτά μετά την λήξη της, ώστε ο οργανισμός να αφομοιώσει όσο το δυνατόν περισσότερα θρεπτικά συστατικά, να αναπληρώσει τα αποθέματα ενέργειας και να ξεκινήσει άμεσα ανάκτηση των μυών. Ιδανικά, η κατανάλωση του γεύματος θα πρέπει να απέχει περίπου 45-60 λεπτά από τον βραδινό ύπνο ώστε να ξεκινήσει σωστά η διαδικασία της πέψης. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, προτιμάται η μείωση του μεγέθους της μερίδας φαγητού.

03Jun

Συμπληρώματα διατροφής στην 3η ηλικία

  • Ποιες οι ιδιαιτερότητες στη διατροφή των ηλικιωμένων;

Με την πάροδο της ηλικίας προκύπτουν μια σειρά από ψυχοκοινωνικές και φυσιολογικές αλλαγές που επηρεάζουν τη φυσιολογική κατάσταση αλλά και την διατροφική πρόσληψη των ηλικιωμένων. Η αλλαγή στη σύσταση σώματος με τη γήρανση έχει μεγάλη επίδραση στη διατροφική κατάσταση αλλά και στις διατροφικές απαιτήσεις. Από την ηλικία των 70 ετών και έπειτα, τόσο η άλιπη μάζα σώματος όσο και το συνολικό σωματικό βάρος μειώνονται. Αυτή η μείωση του σωματικού βάρους και η απώλεια άλιπης μάζας, έχει ως αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση σαρκοπενίας, οστεοπόρωσης, αδυναμίας, αυξημένες πιθανότητες  για πτώσεις και κατάγματα αλλά και μόλυνση, παράγοντες που με τη σειρά τους οδηγούν σε αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας και θνησιμότητας. Επιπλέον, οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν μειωμένη φυσιολογική λειτουργία, όπως προβλήματα όρασης, κακή οδοντοστοιχία καθώς και γαστρεντερικές αλλαγές. Παράλληλα με τις φυσιολογικές αλλαγές που προκύπτουν σε ηλικιωμένα άτομα, η διατροφική τους κατάσταση επηρεάζεται άμεσα και από ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες, όπως είναι το πένθος, η κατάθλιψη, η απομόνωση, η άνοια και οι κοινωνικοοικονομικοί περιορισμοί. Συλλογικά αυτοί οι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση της όρεξης και μειωμένη ικανότητα και κίνητρο για αγορά και προετοιμασία φαγητού, γεγονότα που εν τέλη οδηγούν στη φτωχή σίτιση τους και κατά συνέπεια στην ανεπαρκή πρόσληψη θρεπτικών συστατικών.

  • Ενεργειακές κα διατροφικές απαιτήσεις σε ηλικιωμένους.

Οι ενεργειακές απαιτήσεις των ηλικιωμένων τείνουν να είναι χαμηλότερες λόγω της αλλοιωμένης σύστασης του σώματος αλλά και της μειωμένης φυσικής δραστηριότητας. Ωστόσο, οι απαιτήσεις για πολλά θρεπτικά συστατικά παραμένουν αμετάβλητες ή και αυξάνονται με αποτέλεσμα την ανάγκη για μια διατροφή χαμηλότερης ενέργειας, αλλά πιο πλούσια σε θρεπτικά συστατικά.

Ιδιαίτερη σημασία έχει δοθεί στις απαιτήσεις σε πρωτεΐνη σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η επαρκής λήψη πρωτεΐνης είναι σημαντική μιας και βοηθάει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας, στη διαδικασία επούλωσης των πληγών, στην ακεραιότητα του δέρματος, στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος αλλά και στην ανάρρωση από διάφορες ασθένειες. Σύμφωνα με τις διατροφικές τιμές αναφοράς του Ηνωμένου Βασίλειου, οι ανάγκες πρωτεΐνης για ενήλικες είναι 0,80 g/kg σωματικού βάρους την ημέρα. Ωστόσο, έχει προταθεί πως η πρόσληψη πρωτεΐνης πρέπει να αυξηθεί σε 1,0–1,2 g/kg σωματικού βάρους την ημέρα για έναν υγιή ηλικιωμένο ενήλικα και σε 1,2–1,5 g/kg σωματικού βάρους την ημέρα για ηλικιωμένους που υποσιτίζονται ή διατρέχουν κίνδυνο υποσιτισμού. 

Όσον αφορά τις βιταμίνες και τα μέταλλα, οι διατροφικές τιμές αναφοράς είναι ίδιες για τους ηλικιωμένους (65+) όπως και για τον ενήλικο πληθυσμό (50+). Ωστόσο ορισμένα μικροθρεπτικά συστατικά προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία για ορισμένες υποομάδες του ηλικιωμένου πληθυσμού. Τα μικροθρεπτικά συστατικά που επισημαίνονται ως σημαντικά περιλαμβάνουν το ασβέστιο και τη βιταμίνη D κυρίως για τη διατήρηση της οστικής πυκνότητας και την πρόληψη των καταγμάτων. Οι τρέχουσες συστάσεις που θεσπίστηκαν το 2016 υποδεικνύουν ότι όλες οι ομάδες πληθυσμού ηλικίας 4 ετών και άνω θα πρέπει να έχουν Πρόσληψη Θρεπτικών Συστατικών Αναφοράς (RNI) βιταμίνης D 10 μg/ημέρα (400 IU/ημέρα). Ωστόσο, μια συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε από τους Lamberg-Allardt et al. πρότεινε ότι μπορεί να απαιτούνται προσλήψεις μεγαλύτερες από 10 μg/ημέρα βιταμίνης D σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, όπου η σύνθεση της βιταμίνης D στο δέρμα μειώνεται και η εντερική της απορρόφηση μπορεί να είναι χαμηλότερη από ό,τι σε νεότερα άτομα.

Επιπλέον μελέτες έχουν δείξει χαμηλή πρόσληψη αλλά και μειωμένη απορρόφησης ορισμένων βιταμινών του συμπλέγματος Β σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Οι βιταμίνες Β12, Β6 και το φυλλικό οξύ εμπλέκονται στο μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης. Ανεπάρκεια αυτών των βιταμινών σχετίζεται με αυξημένη ομοκυστείνη η οποία σε ηλικιωμένους έχει συνδεθεί με καρδιαγγειακές παθήσεις, μειωμένη γνωστική λειτουργία και άνοια.

Τέλος, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον γύρο από τα οφέλη των αντιοξειδωτικών σχετικά με την προστασία από βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες οι οποίες εμπλέκονται σε μια σειρά χρόνιων ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία, όπως είναι η νόσος του Αλτσχάιμερ αλλά και ο καρκίνος. Επιπλέον, η ανεπάρκεια αυτών των θρεπτικών συστατικών είναι πιθανό να συμβάλει αρνητικά στην επούλωση τραυμάτων και να ευνοήσει τις μολύνσεις.

  • Μπορούν να καλυφθούν μέσω της σωστής Διατροφής;

Μια ισορροπημένη και καλά δομημένη διατροφή μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες των ηλικιωμένων εφόσον αυτοί βρίσκονται σε καλή σωματική και ψυχική κατάσταση. Ωστόσο, όταν υπάρχουν παράγοντες όπως η συννοσηρότητα, η απώλεια όρεξης, η μείωση της σωματικής δραστηριότητας, η κακή στοματική υγεία, η απώλεια της ικανότητας για αυτόνομη σίτιση και η γνωστική εξασθένηση, η κάλυψη των ενεργειακών και διατροφικών αναγκών των ηλικιωμένων είναι δύσκολη, ακόμα και αδύνατη, μέσω μιας κοινής διατροφικής παρέμβασης.

Για τους παραπάνω λόγους προτείνεται σωστή αξιολόγηση και έγκαιρη ανίχνευση του υποσιτισμού σε αυτόν τον πληθυσμό και έπειτα μια σωστή διατροφική παρέμβαση με την παράλληλη χρήση συμπληρωμάτων διατροφής, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Η παραπάνω πρακτική συμβάλει στη διατήρηση της φυσικής και μυϊκής τους λειτουργίας, επηρεάζει θετικά τη διατήρηση της ανεξαρτησίας τους, την ποιότητα ζωής τους και παρατείνει την επιβίωσή τους.

  • Ποιος ο ρόλος των συμπληρωμάτων Διατροφής;

Η χορήγηση των συμπληρωμάτων διατροφής σε ηλικιωμένους χρησιμοποιείται για διαχείρισης υποσιτισμού σε πολλές χώρες και ιδιαίτερα σε οίκους ευγηρίας. Προτείνεται ως μια αποτελεσματική επιλογή για την πρόληψη αλλά και την αποκατάσταση του υποσιτισμού σε ηλικιωμένους που υποσιτίζονται ή διατρέχουν κίνδυνο υποσιτισμού. Δεν είναι λίγες οι μελέτες που δείχνουν τις θετικές επιδράσεις των συμπληρωμάτων διατροφής στη διατροφική κατάσταση και το βάρος των ηλικιωμένων, ωστόσο υπάρχουν πολύ λίγα δεδομένα σχετικά με την ικανότητά τους να βελτιώνουν τη λειτουργική  τους κατάσταση, ειδικότερα για άτομα πολύ μεγαλύτερης ηλικίας. 

Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την αποτελεσματικότητα των συμπληρωμάτων διατροφής είναι η συμμόρφωση των ηλικιωμένων στην συστηματική λήψη τους. Ο έλεγχος και η καταγραφή της συμμόρφωσης στη λήψη συμπληρωμάτων διατροφής από τους ηλικιωμένους είναι περίπλοκος, παρατηρείται όμως ότι συνήθως βρίσκεται μεταξύ 50 και 85%. Ο παράγοντας που συμβάλλει περισσότερο στην καλή συμμόρφωση είναι η ενθάρρυνση από επαγγελματίες υγείας ή φροντιστές.

  • Ποιά συμπληρώματα διατροφής θα μπορούσαν να βοηθήσουν;
  1. Πρωτείνη: Εως και το 10% των ηλικιωμένων ενηλίκων που κατοικούν στην κοινότητα αλλά και το 35% των ατόμων που νοσηλεύονται σε ιδρύματα στην Ευρώπη δεν λαμβάνουν επαρκή πρόσληψη τροφής για να ανταποκριθούν στις συστάσεις πρωτεΐνης που είναι 0,8 g/kgσωματικού βάρους/ημέρα. Ένα επιχείρημα για την αύξηση της πρόσληψης πρωτεϊνών μέσω συμπληρωμάτων διατροφής είναι ότι οι ηλικιωμένοι μπορεί να αναπτύξουν αντίσταση στις θετικές επιδράσεις της διατροφικής πρωτεΐνης και στη σύνθεση της πρωτεΐνης, ένα φαινόμενο που ονομάζεται αναβολική αντίσταση και τελικά περιορίζει τη συντήρηση και την αύξηση των μυών. Επιπλέον, οι ηλικιωμένοι μπορεί επίσης να έχουν υψηλότερες ανάγκες σε πρωτεΐνη για να αντισταθμίσουν τον αυξημένο μεταβολισμό των φλεγμονωδών καταστάσεων. Σε υγιείς ηλικιωμένους ενήλικες και σε μια ποικιλία ασθενειών, ο αναβολισμός πρωτεΐνης σχετίζεται με την καθαρή πρόσληψη πρωτεΐνης. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και ορισμένοι ερευνητές που υποστηρίζουν ότι η αύξηση πρωτεΐνης δεν απαιτείται στους ηλικιωμένους λόγω των μειωμένων αναγκών που σχετίζονται με τη μείωση της άλιπης μάζας σώματος και τη συσχέτιση μεταξύ της υψηλής πρόσληψης πρωτεΐνης και της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας.
  2. Ασβέστιο και βιταμίνη D: Οι συστάσεις για πρόσληψη βιταμίνης D προτείνουν  10 μg/ημέρα (400 IU/ημέρα).  Ωστόσο, η μέση ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης D από διαιτητικές πηγές στους ηλικιωμένους φαίνεται να είναι μόλις είναι ~5,2 μg (208 IU)/ημέρα. Το παραπάνω γεγονός σε συνδυασμό με τη μειωμένη παραγωγή βιταμίνης D στο δέρμα αλλά και τη μειωμένη απορρόφηση της με την πάροδο της ηλικίας, καθιστά την ανεπάρκεια βιταμίνης D πολύ συχνή σε αυτόν τον πληθυσμό και μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη οστική υγεία, εξασθένηση της μυϊκής λειτουργίας και αυξημένο κίνδυνο πτώσεων και καταγμάτων.
  3. Bιταμίνες Β12, Β6 και φυλλικό οξύ: Τα συμπληρώματα βιταμινών συμπλέγματος Β φαίνεται να έχουν θετική επίδραση στην γνωστική λειτουργία των ηλικιωμένων, την άνοια ακόμη και στην πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Μια μετα-ανάλυση διαπίστωσε ότι τα συμπληρώματα βιταμινών του συμπλέγματος Β, ιδιαίτερα του φυλλικού οξέος, μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο στην καθυστέρηση και την πρόληψη του κινδύνου γνωστικής έκπτωσης. Μια ακόμη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή (RCT), έδειξε ότι οι υψηλές δόσεις βιταμινών Β μπορούν να μειώσουν την ομοκυστεΐνη ορού (Hcy), με αποτέλεσμα να μειώνεται το οξειδωτικό στρες και η φλεγμονή και να αυξάνεται ο μεταβολισμός των κυττάρων, η αποθήκευση ενέργειας και παράλληλα η μείωση εμφάνισης καρδιαγγειακών. Βρέθηκε επίσης ότι τα συμπληρώματα φυλλικού οξέος (0,8 mg) και εικοσιδυαεξανοϊκού οξέος (DHA) (800 mg), μόνα τους ή σε συνδυασμό για 6 μήνες, θα μπορούσαν επίσης να συμβάλουν θετικά στη γνωστική λειτουργία σε ηλικιωμένους ασθενείς.
  4. Αντιοξειδωτικά: Τα συμπληρώματα αντιοξειδωτικών στον ηλικιωμένο πληθυσμό έχουν συζητηθεί αρκετά. Πολυάριθμες μελέτες έχουν επικεντρωθεί στη χρησιμότητα των συμπληρωμάτων αντιοξειδωτικών στη θεραπεία καρδιαγγειακών παθήσεων. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των περισσότερων μελετών είναι ασαφή. Τα περισσότερο μελετημένα αντιοξειδωτικά είναι οι βιταμίνες C και E. Μελέτες παρατήρησης δείχνουν θετική επίδραση των αντιοξειδωτικών αυτών στη μείωση κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου αλλά και στην βελτίωση γνωσιακής λειτουργίας σε ηλικιωμένους. Επιπλέον μελέτες έχουν αποδείξει την θετική επίδραση της λήψης βιταμίνης Α στην όραση των ηλικιωμένων καθώς και τη θετική επίδραση της χορήγησης του συνενζύμου Q10 στην μείωση του οξειδωτικού στρές και στην διατήρηση της νοητικής λειτουργίας τους. Παρόλα αυτά, άλλες μελέτες υποδεικνύουν πως δεν υπάρχουν οφέλη στους ηλικιωμένους από τη λήψη αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων. Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις πως αυξημένη χορήγηση βιταμίνης Ε, β-καροτίνης και βιταμίνης Α μπορούν ακόμη και να αυξήσουν τη θνησιμότητα. Για τους παραπάνω λόγους, πριν την λήψη τους συστήνεται αξιολόγηση των αρχικών επιπέδων αντιοξειδωτικών των ηλικιωμένων. 
  • Διατροφικές συμβουλές για την κάλυψη των αναγκών τους

Σε γενικές γραμμές, η διατροφή των ηλικιωμένων θα πρέπει να είναι επαρκής τόσο σε ενέργεια, όσο και σε θρεπτικά συστατικά για την αποφυγή εμφάνισης χρόνιων νοσημάτων, οστεοπενίας και σαρκοπενίας που προκύπτουν με την πάροδο της ηλικίας. Προτείνεται να ακολουθούν μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά ολικής άλεσης και πηγές μονοακόρεστων και πολύακόρεστων λιπαρών, ενώ πρέπει να αποφεύγονται τα επεξεργασμένα τρόφιμα πλούσια σε σάκχαρα, ζωικά λιπαρά, αλάτι, ανθρακούχα και αλκοολούχα ποτά. 

Όσον αφορά την κατανάλωση των τροφίμων, συστήνεται να σερβίρονται σε μαλακή μορφή ή σε μικρά κομμάτια, για ευκολότερη κατανάλωση όσον αντιμετωπίζουν προβλήματα μάσησης. Η γεύση και η εμφάνιση του γεύματος παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο. Συστήνεται να αποφεύγεται το αλάτι και αντί για αυτό να χρησιμοποιούνται διάφορα μπαχαρικά, λεμόνι, ξύδι κ.α. για να ενισχύεται η γεύση του γεύματος. Επιπλέον, έντονα χρωματιστά τρόφιμα κάνουν το γεύμα πιο ελκυστικό και πιο εύκολο προς κατανάλωση. Το νερό είναι επίσης σημαντικό, μιας και στους ηλικιωμένους συχνά μειώνεται η αίσθηση της δίψας με αποτέλεσμα να αφυδατώνονται. Οι ηλικιωμένοι μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε υγρά είτε με την κατανάλωση νερού, είτε με την κατανάλωση άλλων ροφημάτων όπως είναι το χαμομήλι, τα βότανα χωρίς καφεΐνη, τα γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά κ.α. Είναι βασικό η κατανάλωση του γεύματος να γίνεται σε ήρεμο περιβάλλον, μαζί με την οικογένεια ή τους φροντιστές, ώστε να καταναλώνεται με όρεξη και να αποτελεί ένα ευχάριστο γεγονός μέσα στην ημέρα. 

Τέλος, η φυσική δραστηριότητα αποτελεί βασικό παράγοντα για τη διατήρηση της υγείας των ηλικιωμένων. Η συστηματική φυσική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και στην βελτίωση των καρδιοαναπνευσυικών προβλημάτων, στην αποφυγή εμφάνισης χρόνιων νοσημάτων, στην διατήρηση της μυϊκής και της οστικής υγείας αλλά και στην βελτίωση της όρεξης, της γνωσιακής λειτουργίας και στη μείωση της κατάθλιψης.

22Apr

Ποια είναι τα οφέλη της νηστείας και τι πρέπει να προσέξω;

Κατά την περίοδο της νηστείας, ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων στη χώρα μας συχνά επιλέγει να ακολουθήσει ένα διαφορετικό διατροφικό σχήμα το οποίο είναι κυρίως χορτοφαγικό, μιας και περιορίζεται ή/και αποκλείεται η κατανάλωση τροφίμων ζωικής προέλευσης. Τα τελευταία χρόνια γίνονται αρκετές έρευνες ώστε να διαπιστωθούν τα οφέλη που έχει η νηστεία για τον οργανισμό.

Ποια είναι τα βασικά συστατικά της νηστείας και τι προσφέρουν;

  • Όσπρια: Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, θρεπτικά συστατικά και φυτικές πρωτεΐνες.
  • Θαλασσινά: Είναι πλούσια σε πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, ενώ παράλληλα είναι χαμηλά σε κορεσμένα (κακά) λιπαρά. Επίσης περιέχουν σημαντικές ποσότητες ω-3 λιπαρών οξέων.
  • Σόγια: Είναι πολύ καλή πηγή πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας και φυτικών ινών. Επίσης περιέχει ω-3 και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα.
  • Ελαιόλαδο-ελιές: Είναι πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά και βιταμίνες Ε & Α, καροτενοειδή, καλίο, ασβέστιο, φώσφορο, σιίδηρο και μαγνήσο.
  • Λαχανικά: Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και βιταμίνες.
  • Ξηροί καρποί: Περιέχουν φυτικές ίνες, ασβέστιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ω3 λιπαρών οξέα και παράλληλα αποτελούν πολύ καλή πηγή φυτικών πρωτεϊνών.
  • Χαλβάς: Περιέχει ακόρεστα λιπαρά και απλά σάκχαρα. Είναι πολύ καλή πηγή βιταμίνης Ε, σιδήρου, ασβεστίου, φωσφόρου, καλίου, σεληνίου και ψευδαργύρου.
  • Ταραμάς: Είναι πλούσιος σε βιταμίνες Α και D, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, φώσφορο και κάλιο.

Το συγκεκριμένο διατροφικό σχήμα είναι φτωχό σε κορεσμένα (κακά) λιπαρά λόγω του περιορισμού κατανάλωσης ζωικών προϊόντων, ενώ είναι πλούσιο σε ω-3 και μονοακόρεστα (καλά) λιπαρά. Τα συγκεκριμένα συστατικά αποδεδειγμένα βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος, βελτιώνουν τους καρδιακούς παλμούς και την αρτηριακή πίεση καθώς επίσης συμβάλουν στην μείωση της ολικής αλλά και της LDL (κακής) χολιστερόλης.

Ποια άτομα πρέπει να προσέξουν κατά την περιοδο της νηστείας;

  • Ιδιαιτερη προσοχή πρέπει να δίνεται σε άτομα με χαμηλό σίδηρο, μιας και η απορρόφηση του σιδήρου από φυτικές πηγές είναι χαμηλότερη σε σχέση με αυτήν από τις ζωικές πηγές. Σε αυτήν την περίπτωση είναι σημαντικό να γίνονται κατάλληλοι συνδυασμοί τροφίμων ώστε να μεγιστοποιείται η απορρόφηση φυτικού σιδήρου.
  • Άτομα με διαβήτη πρέπει επίσης να προσέξουν κατά την περίοδο της νηστείας. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται καλός συνδυασμός αμυλούχων τροφίμων, αύξηση της φυσικής δραστηριότητας και ενδεχομένως προσαρμογή της φαρμακευτικής αγωγής.
  • Τέλος, μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται σε άτομα με αυξημένο ουρικό οξύ. Τρόφιμα όπως θαλασσινά, όσπρια, αρακάς, σπανάκι και ξηροί καρποί μπορεί να συμβάλουν σε επιπλέον αύξηση της τιμής του ουρικού οξέος, επομένως η κατανάλωση τους πρέπει να περιορίζεται.
10Dec

Ισοδύναμα τροφίμων: Πως μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε στην διατροφή μας

Πολλές φορές σκεφτόμαστε με τι μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα τρόφιμο στη διατροφή μας, χωρίς, όμως, να αλλάξει το σύνολο των θερμίδων και των θρεπτικών συστατικών που θα λάβουμε. Θέλουμε, δηλαδή να κάνουμε μία “ισάξια” αντικατάσταση, ειδικά τις φορές που τρώμε κάτι έξω αλλά δεν θέλουμε να ξεφύγουμε συγκριτικά με αυτό που θα τρώγαμε στο σπίτι. Η λύση βρίσκεται στα ισοδύναμα τροφίμων, ένα πολύτιμο εργαλείο για τους διαιτολόγους κατά την σύνταξη των διαιτολογίων, που μπορεί να φανεί χρήσιμο στην καθημερινότητά μας.

Τι είναι τα Ισοδύναμα τροφίμων;

Τα ισοδύναμα τροφίμων χωρίζουν τα τρόφιμα σε 6 κατηγορίες. Αυτές είναι: γάλα και γαλακτοκομικά, φρούτα, λαχανικά, αμυλούχα τρόφιμα, πρωτεϊνούχα τρόφιμα (κρέας και υποκατάστατα) και λίπη. Τα τρόφιμα που ανήκουν σε κάθε ομάδα έχουν τις ίδιες αναλογίες σε μακροθρεπτικά συστατικά (υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίπη) και θερμίδες (ενέργεια). Για τον λόγο αυτόν, μπορεί να γίνει αντικατάστασή τους από άλλα τρόφιμα της ίδιας ομάδας, χωρίς να αλλάξει η περιεκτικότητά τους σε θερμίδες, γεγονός που δίνει ποικιλία και ευελιξία στη διατροφή μας.

Τι προσδιορίζεται ως 1 ισοδύναμο ανά ομάδα:

  1. Ομάδα γαλακτοκομικών: Ένα ισοδύναμο περιέχει 12 γρ. υδατάνθρακες και 8 γρ. πρωτεΐνες ενώ η περιεκτικότητα σε λίπος και θερμίδες μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το αν είναι πλήρες, ημιάπαχο ή άπαχο. Να σημειωθεί ότι στην ομάδα αυτή δεν ανήκουν τα τυριά, τα οποία κατατάσσονται στην ομάδα λίπους.

Ένα ισοδύναμο γαλακτοκομικών αντιστοιχεί σε: 1 ποτήρι (240 ml) γάλα αγελαδινό, κατσικίσιο, σόγιας, ή κεφίρ, 1 κεσεδάκι (περίπου 180 γρ.) γιαούρτι και 1/2 φλιτζάνι γάλα εβαπορέ (120 ml).

  1. Ομάδα φρούτων: Ένα ισοδύναμο περιέχει 15γρ. υδατάνθρακες και 60 θερμίδες. Περιλαμβάνει φρέσκα, ξερά, κατεψυγμένα ή κονσερβοποιημένα χωρίς ζάχαρη ή σιρόπι.

Ένα ισοδύναμο φρούτων αντιστοιχεί σε: 1 μικρό μήλο, 1 ακτινίδιο, 1 πορτοκάλι, 2 μανταρίνια, 1/2 μπανάνα, 12 κεράσια, 4 αποξηραμένα βερίκοκα, 17 ρόγες σταφύλια,1 κ.σ. σταφίδες ή cranberries, 3 αποξηραμένοι χουρμάδες, 2 αποξηραμένα σύκα, 3/4 φλιτζανιού φρέσκα μούρα, 1/2 φλιτζάνι κομπόστα, 1 κ.σ. μέλι ή μαρμελάδα.

  1. Ομάδα λαχανικών: Ένα ισοδύναμο περιέχει 25 θερμίδες, 5 γρ. υδατανθράκων, 2 γρ. πρωτεϊνών και 1-4 γρ. φυτικών ινών. Στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται όλα τα λαχανικά (αγγούρι, μαρούλι, λάχανο, καρότο, μπρόκολο, κουνουπίδι, μπάμιες, φασολάκια, αγκινάρες κ.α.) εκτός από τα αμυλούχα λαχανικά π.χ. πατάτες, που ανήκουν στην ομάδα των αμυλούχων τροφίμων.

Ένα ισοδύναμο λαχανικών αντιστοιχεί σε: ½ φλιτζάνι βρασμένα λαχανικά ή 1 φλιτζάνι ωμά λαχανικά ή ½ φλιτζάνι χυμό λαχανικών.

  1. Ομάδα αμυλούχων τροφίμων: Ένα ισοδύναμο περιέχει 15 γρ. υδατάνθρακες, 3 γρ. πρωτεΐνες, 0 – 1 γρ. λίπος και 80 θερμίδες. Προτιμάτε την κατανάλωση αμυλούχων τροφίμων ολικής άλεσης, τα οποία είναι πλούσια σε φυτικές ίνες .

Ένα ισοδύναμο αμυλούχων τροφίμων αντιστοιχεί σε: 30 γρ. ψωμί, 1/3 τορτίγιας (μεγάλης), 1/2 πίτα για σουβλάκι, 1/2 κουλούρι Θεσ/νίκης, 2 φρυγανιές, 2 κριτσίνια, 5 μικρά αλατισμένα κράκερς, 2 μπισκότα τύπου πτι μπερ ή cream crackers, 25 γρ. pop corn, 1/3 φλιτζάνι μαγειρεμένα μακαρόνια ή ρύζι, 1/2 φλιτζάνι όσπρια ή αρακάς ή βραστή πατάτα.

  1. Ομάδα πρωτεϊνούχων τροφίμων (κρέας και υποκατάστατα): Χωρίζεται σε 3 κατηγορίες

α) Κρέας άπαχο και χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος : Το ένα ισοδύναμο περιέχει 7 γρ. πρωτεϊνών, 3 γρ. λίπους και 55 θερμίδες.

Ένα ισοδύναμο κρέατος χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος αντιστοιχεί σε: 30 γρ. κοτόπουλο/γαλοπούλα (χωρίς δέρμα), 30 γρ. μοσχάρι άπαχο ή ψαρονέφρι, 30 γρ. ψάρι/γαρίδες, 40 γρ. Θαλασσινά, 6 στρείδια , 2 ασπράδια αυγών, 1 φέτα γαλοπούλα/ζαμπόν, 1/4 φλιτζανιού άπαχο cottage, 30 γρ. dirollo ή κατίκι Δομοκού. 

β) Κρέας μέσης περιεκτικότητας σε λίπος: Το ένα ισοδύναμο περιέχει 7 γρ. πρωτεϊνών, 5 γρ. λίπους και 75 θερμίδες.

Ένα ισοδύναμο μέσης περιεκτικότητας σε λίπος αντιστοιχεί σε: 30 γρ. αρνί/κατσίκι, 30 γρ. χοιρινό, 30 γρ. μοσχάρι, 30 γρ. κοτόπουλο με πέτσα, 1 αυγό, 30 γρ. τόφου σόγιας, 30 γρ. ανθότυρο, 30 γρ. μιλνερ, 30 γρ. μοτσαρέλα.

γ) Κρέας υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος: Το ένα ισοδύναμο περιέχει 7 γρ. πρωτεϊνών, 8 γρ. λίπους και 100 θερμίδες.

Ένα ισοδύναμο υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος αντιστοιχεί σε: 30 γρ. λουκάνικο, 30 γρ. μορταδελα, 30 γρ. μπέικον, 30 γρ. χαλούμι, 30 γρ. φέτα, 30 γρ. ροκφόρ, 30 γρ. γραβιέρα, 30 γρ. γκούντα ή edam.

  1. Ομάδα λίπους: Ένα ισοδύναμο περιέχει 5 γραμμάρια λίπους και 45 θερμίδες. Προτιμάτε την κατανάλωση μονοακόρεστων και πολυακόρεστων λιπαρών και όχι των κορεσμένων.

Ένα ισοδύναμο λίπους αντιστοιχεί σε: 1 κ.γ. ελαιόλαδο, 2 κ.σ. (30 γρ.) αβοκάντο, 6 αμύγδαλα, 10 μικρές ή 5 μεγάλες ελιές, 4 μισά καρύδια, 15 φιστίκια, 1 κ.σ. ηλιόσποροι, 1/2 κ.σ. φυστικοβούτυρο, 2 κ.γ. ταχίνι.

Ισοδύναμα Τροφίμων και μερίδα:

Τις περισσότερες φορές ένα ισοδύναμο τροφίμου δεν αντιστοιχεί σε μια μερίδα. Για παράδειγμα, 1 κεσεδάκι γιαούρτι αποτελεί ένα ισοδύναμο γαλακτοκομικών και μπορεί να σταθεί μόνο του ως μερίδα. Αντίθετα, όμως, 30 γρ. κρέατος/ πουλερικού/ ψαριού αποτελούν ένα ισοδύναμο πρωτεϊνούχων τροφίμων, ωστόσο μια μερίδα αποτελείται από 3 ή και περισσότερα ισοδύναμα της ίδιας ομάδας.

*Ο προσδιορισμός της κάθε μερίδας γίνεται με βάση το βάρος, το φύλο, την ηλικία, τη φυσική δραστηριότητα και τις καθημερινές συνήθειες ενός ατόμου και είναι προτιμότερο να προσδιορίζεται εξατομικευμένα από πτυχιούχο διαιτολόγο-διατροφολόγο.

Είναι τελικά χρήσιμα τα ισοδύναμα;

Με την κατάλληλη καθοδήγηση ενός διαιτολόγου-διατροφολόγου τα ισοδύναμα τροφίμων αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που χαρίζει ποικιλία στο καθημερινό διαιτολόγιο. Επιπλέον, είναι κατάλληλα και για παθήσεις όπως είναι ο διαβήτης. Μέσω των ισοδυνάμων οι διαβητικοί ασθενείς μπορούν να προσδιορίσουν και να ελέγξουν την ποιότητα των υδατανθράκων που καταναλώνουν και να βελτιώσουν την πρόγνωση της νόσου.

10Dec

Hangover: Μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της διατροφής;

Hangover: Φυσικά και σας θυμίζει κάτι! Ποιος δεν έχει αντιμετωπίσει τα δυσάρεστα συμπτώματα του, έστω και μια φορά στη ζωή του; Ξέρατε, όμως, ότι τα συμπτώματα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν και μέσω της διατροφής;

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…. Το hangover είναι μια κατάσταση που προκαλείται έπειτα από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και χαρακτηρίζεται από πονοκέφαλο, ζαλάδα, αφυδάτωση, κόπωση, ναυτία, εμετό, διάρροια, αδυναμία, δυσκολία συγκέντρωσης, άγχος και ευερεθιστότητα. Και εφόσον, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη, ο βασικός τρόπος “καταπολέμησης” του hangover είναι προφανώς η κατανάλωση αλκοόλ με σύνεση και μέτρο! Ωστόσο, υπάρχουν μερικά διατροφικά tips που θα μετριάσουν τα δυσάρεστα αυτά συμπτώματα.

Νερό: Το αλκοόλ είναι μια διουρητική ουσία και προκαλεί έντονη αφυδάτωση, με αποτέλεσμα ο οργανισμός μας να έχει αυξημένες ανάγκες για αναπλήρωση νερού.

Καφές: Η καφεΐνη μετά από hangover μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του πονοκεφάλου και τις ατονίας. Προσοχή όμως! Αυξημένη κατανάλωση μπορεί να αυξήσει τα συμπτώματα του άγχους και της ευερεθιστότητας.

Τρόφιμα πλούσια σε υδατάνθρακες: Το αλκοόλ μπορεί να επηρεάσει την ισορροπία του σακχάρου στο αίμα και να προκαλέσει ήπια υπογλυκαιμία. Αυτό συμβαίνει γιατί το ήπαρ προσπαθεί να διασπάσει τις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και δυσκολεύεται να παράγει ταυτόχρονα γλυκόζη. Για να μειωθεί η πιθανότητα της υπογλυκαιμίας, καταναλώστε τρόφιμα πλούσια σε υδατάνθρακες όπως ψωμί, ρύζι, μακαρόνια κ.α.

Αλμυρά σνάκ: Το αλκοόλ οδηγεί σε διαταραχή ηλεκτρολυτών. Για τον λόγο αυτό η κατανάλωση αλμυρών σνάκ μπορεί να επιταχύνει την αναπλήρωσή τους.

Αβοκάντο: Το αβοκάντο περιέχει αρκετές φυτικές ίνες οι οποίες απορροφούν ένα μέρος του αλκοόλ, με αποτέλεσμα να μειώνονται τα συμπτώματα του hangover. Επιπλέον, είναι πηγή καλίου και βοηθά στην αναπλήρωσή του, έπειτα από κατανάλωση αλκοόλ. Το κάλιο είναι ένας ηλεκτρολύτης, ο οποίος καταστρέφεται με το αλκοόλ. Η καταστροφή του αυτή μπορεί να προκαλέσει μυϊκούς σπασμούς, ζαλάδες και αίσθημα αδυναμίας.

Μπανάνα: Η μπανάνα είναι πλούσια σε κάλιο και μαγνήσιο, τα οποία καταστρέφονται μετά από μέθη. Η κατανάλωσή της επιταχύνει την αναπλήρωση των παραπάνω και μειώνει τις στομαχικές κράμπες και τη ναυτία. Επιπλέον, οι μπανάνες περιέχουν σάκχαρα, απαραίτητα για το hangover, τα οποία όπως είπαμε και παραπάνω, μειώνονται σημαντικά μετά την κατανάλωση αλκοόλ, δημιουργώντας το γνωστό αίσθημα αδυναμίας.

Αυγά: Τα αυγά είναι πλούσια πηγή βιταμινών του συμπλέγματος Β, οι οποίες καταστρέφονται μετά από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ. Επιπλέον, τα αυγά είναι μια καλή πηγή κυστεΐνης, ενός αμινοξέος που διασπά ένα παράγωγο του μεταβολισμού του αλκοόλ, την ακεταλδεύδη, με αποτέλεσμα να ανακουφίζει από τα συμπτώματα του hangover. Tέλος, οι πρωτεϊνες του αυγού, σταθεροποιούν το σάκχαρο στο αίμα.

Μέλι: Η φρουκτόζη που περιέχεται στο μέλι αλλά και στα φρούτα, βοηθά στην διάσπαση του αλκοόλ που υπάρχει στην κυκλοφορία του αίματος.

Τσάι με τζίντζερ: Το τζίντζερ είναι ένα βότανο πλούσιο σε βιταμίνες, πολλά μικροθρεπτικά συστατικά, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, αιθέρια έλαια και η κατανάλωσή του ενισχύει το ανοσοποιητικό. Το τζίντζερ μπορεί να ανακουφίσει το στομάχι από τις ναυτίες και τους πονοκεφάλους του hangover και παράλληλα με το τσάι να βοηθήσει σε γρήγορη αναπλήρωση υγρών.

Τσάι με τζίντζερ: Το τζίντζερ είναι ένα βότανο πλούσιο σε βιταμίνες, πολλά μικροθρεπτικά συστατικά, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, αιθέρια έλαια και η κατανάλωσή του ενισχύει το ανοσοποιητικό. Το τζίντζερ μπορεί να ανακουφίσει το στομάχι από τις ναυτίες και τους πονοκεφάλους του hangover και παράλληλα με το τσάι να βοηθήσει σε γρήγορη αναπλήρωση υγρών,

Η βασική συμβουλή, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι η κατανάλωση αλκοόλ με μέτρο! Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως η σωστή επιλογή θρεπτικών τροφίμων και η αποφυγή κατανάλωσης πρόχειρου και λιπαρού φαγητού, μπορεί να οδηγήσει σε ταχύτερη μείωση όλων των δυσάρεστων συμπτωμάτων που προκαλεί το hangover, καθώς και σε γρήγορη αναπλήρωση όλων των θρεπτικών συστατικών που καταστρέφονται με την κατανάλωση αλκοόλ…

10Dec

Συμπληρώματα red mineral algae 

Τι είναι τα συμπληρώματα red mineral algae;

Τα red algae, ή αλλιώς κόκκινα φύκια, είναι μια ποικιλία φυκιών, τα οποία σχηματίζουν μια ετερογενή ομάδα ανάλογα με τη χημική τους σύσταση.  Τα κόκκινα φύκια, αντιπροσωπεύουν οποιοδήποτε από τα 6000 ήδη θαλάσσιων φυκιών που συχνά βρίσκονται προσκολλημένα πάνω σε άλλα φυτά της ακτής. Το συνηθισμένο κόκκινο χρώμα τους είναι το αποτέλεσμα κάλυψης της χλωροφύλλης από χρωστικές φυκοβιλίνης (φυκοερυθρίνη και φυκοκυανίνη). Μερικά κόκκινα φύκια χρησιμοποιούνται και ως τρόφιμα μιας και μπορούν να διατηρήσουν τόσο το χρώμα όσο και τη ζελατινώδη φύση τους όταν μαγειρεύονται. Βιομηχανικά, το Irish Moss (Chondrus), μια ποικιλία αυτών, χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο ζελατίνης σε πουτίγκες, οδοντόκρεμες, παγωτά και κονσέρβες. Επιπλέον, το άγαρ, μια ουσία που μοιάζει με ζελατίνη και παρασκευάζεται κυρίως από τα είδη Gracilaria και Gelidium, είναι σημαντικό ως μέσο καλλιέργειας για βακτήρια και μύκητες.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν προσπαθήσει να αναγνωρίσουν και να χαρακτηρίσουν τα θαλάσσια φύκια. Ωστόσο, η επιτυχής αξιολόγηση της βιολογικής τους δραστηριότητας έχει αποδειχθεί δύσκολη, κυρίως λόγω της διαθεσιμότητας μιας μεγάλης ποικιλίας ειδών φυκιών αλλά και λόγω του  περιβάλλοντος που υφίσταται γρήγορες διακυμάνσεις στην ένταση του φωτός, τη θερμοκρασία, το ωσμωτικό στρες, την αλατότητα, την αποξήρανση και τη μόλυνση από παθογόνους παράγοντες. 

Πως σχετίζονται με τη διατροφή;

Τα φύκια προσαρμόζονται ταχύτατα στις ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες στις οποίες εκτίθενται, και έτσι παράγουν μια ποικιλία βιοδραστικών ενώσεων κατά τη διάρκεια του κύκλου ανάπτυξής τους, συμπεριλαμβανομένων των απαραίτητων αμινοξέων, των διατροφικών ινών και μετάλλων, καθώς και άλλες χημικές ενώσεις που διαθέτουν μεγάλη βιολογική δραστηριότητα που δεν μπορεί να βρεθεί σε άλλους οργανισμούς. Επιπλέον, η απουσία δομικής βλάβης στα φύκια οδηγεί αυτους τους οργανισμούς να παράγουν φυσικά αντιοξειδωτικά, όπως είναι οι πολυφαινόλες, οι βιταμίνες και τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα.

Σε σύγκριση με άλλα φύκια, τα κόκκινα φύκια περιέχουν υψηλό επίπεδο ασβεστίου, νατρίου και καλίου, αν και σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ψευδαργύρου και σιδήρου. Οι μελέτες δείχνουν επίσης ότι μεταξύ των διαφόρων ειδών θαλάσσιων φυκιών, τα κόκκινα και πράσινα φύκια περιέχουν υψηλότερα επίπεδα πρωτεΐνης. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για όσους ακολουθούν μια vegan ή χορτοφαγική διατροφή που απαιτεί εναλλακτικές πηγές αντί της ζωικής πρωτεΐνης.

Οι παραπάνω δράσεις των φυκιών, έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον μεταξύ των ερευνητών αλλά και της φαρμακευτικής βιομηχανίας για την ανάπτυξη νέων μορίων με θεραπευτικές λειτουργίες που μπορούν να προλάβουν ή να θεραπεύσουν μια σειρά ασθενειών (καρκίνος, χρόνια φλεγμονή, αθηροσκλήρωση, καρδιαγγειακά προβλήματα, διαβήτη και παχυσαρκία) αλλά και να μετριάσουν τη διαδικασία γήρανσης  που συνδέεται με το οξειδωτικό στρες. Τέτοια νέα μόρια μπορεί να έχουν οφέλη για την υγεία, λόγω της υψηλής διατροφικής τους αξίας και της αντιοξειδωτικής τους δύναμης.

Ποιες είναι οι χρήσεις του συμπληρώματος red mineral algae

Είναι πηγή αντιοξειδωτικών:

‘Ένα από τα κύρια οφέλη των κόκκινων φυκιών είναι οι αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες. Οι συγκεκριμένες πηγές αντιοξειδωτικών που βρίσκονται στα κόκκινα φύκια περιλαμβάνουν ορισμένες βιταμίνες, πολυφαινόλες και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Συμφωνα με τις παραπάνω ιδιότητες, τα κόκκινα φύκια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη και τη θεραπεία χρόνιων ασθενειών, ιδιαίτερα του καρκίνου.

Προστατεύει το δέρμα

Τα κόκκινα φύκια προστατεύουν το δέρμα από τις υπεριώδης ακτινοβολίες του ηλίου. Αυτό επιτυγχάνεται λογω της περιεκτικότητας τους σε αμινοξέα που μοιάζουν με μυκοσπορίνη (MAAs), σε θειικούς πολυσακχαρίτες, καροτενοειδή και πολυφαινόλες που παρέχουν προστασία από τις ακτίνες UVB και UVA. Περιέχουν επίσης τόσο βιταμίνη C όσο και βιταμίνη Α, οι οποίες συμβάλλουν στην ενυδάτωση, στην αντιμετώπιση φλεγμονωδών δερματικών παθήσεων καθώς και στην προαγωγή παραγωγής κολλαγόνου.

Συμβάλει στη μείωση των επιπέδων χολιστερόλης:

Τα κόκκινα φύκια περιέχουν ορισμένα μη πρωτεϊνικά αμινοξέα που μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα. Επιπλέον, περιέχουν μια συγκεκριμένη φυτοστερόλη, την φουκοστερόλη, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της υπέρτασης, του διαβήτη και της υψηλής χοληστερόλης στο αίμα. 

Συμβάλει στη ρύθμιση επιπέδων γλυκόζης στο αίμα:

Μερικές ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει πως η λήψη συμπληρώματος με κόκκινα φύκια μπορεί να έχει θετική επίδραση στην γλυκόζη αίματος σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, καθώς και στη μείωση των λιπιδίων του αίματος και στη βελτίωση της δραστηριότητας των αντιοξειδωτικών ενζύμων.

Συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία του θυρεοειδούς:

Η ανεπάρκεια ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε υποθυρεοειδισμό (ή υπολειτουργία του θυρεοειδούς) που μπορεί να προκαλέσει αύξηση βάρους, κόπωση, δυσκοιλιότητα, κατάθλιψη και πολλά άλλα συμπτώματα. Τα κόκκινα φύκια περιέχουν ιώδιο, επομένως σε ορισμένες περιπτώσεις η κατανάλωση τους θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναπλήρωση του ιωδίου και κατ’ επέκταση στην καλύτερη λειτουργία του θυρεοειδούς. Ωστόσο στην περίπτωση αυτή, η λήψη συμπληρώματος θα πρέπει να γίνεται υπό τη καθοδήγηση γιατρού. 

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα:

Οι πολυσακχαριτες που βρίσκονται στα κόκκινα φύκια, γνωστοί και ως MAPs, προκαλούν μια ανοσολογική απόκριση στο σώμα. Επιπλέον, επιτίθενται στα καρκινικά κύτταρα και εμποδίζουν την προσκόλληση του ιού στα κύτταρα του σώματος. 

Συμβάλει στην καλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος:

Τα σάκχαρα που περιέχονται στα κόκκινα φύκια, έχουν πρεβιοτικά, τα οποία παρέχουν στο έντερο καλά βακτήρια με αποτέλεσμα να μειώνονται κάποια γαστρεντερικά συμπτώματα που προκαλούν δυσφορία, όπως είναι η δυσκοιλιότητα και  η διάρροια.

Συμβάλει στην υγεία των οστών:

Μελέτες που έγιναν σε ποντίκια έδειξαν βελτιωμένη οστική πυκνότητα όταν αυτά έλαβαν έλαβαν συμπλήρωμα διατροφής με κόκκινα φύκια. Ωστόσο οι μελέτες σε ανθρώπους είναι περιορισμένες και χρειάζεται μεγαλύτερη έρευνα ώστε να διαπιστωθεί εάν τα συμπληρώματα με κόκκινα φύκια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη της υγείας των οστών ευρύτερα .

Υπάρχουν παρενέργειες από την κατανάλωση συμπληρωμάτων Red mineral algae;

Τα προϊόντα φυκιών είναι συνήθως ασφαλή για τους περισσότερους ανθρώπους, εφόσον είναι απαλλαγμένα από ρύπους όπως επιβλαβή βακτήρια και τοξικά μέταλλα. Η κατανάλωση μολυσμένων φυκιών μπορεί να οδηγήσει σε ναυτία, πόνο στο στομάχι, έμετο, ηπατική βλάβη, αδυναμία, ταχυπαλμία, σοκ, ακόμη και σε θάνατο. Για τον λόγω αυτό, πρέπει τα συμπληρώματα που λαμβάνονται να είναι ελεγχμένα και δοκιμασμένα και να υπάρχει πιστοποίηση πως είναι απαλλαγμένα από μικροκυστίνες και άλλους ανεπιθύμητους ρύπους.

Επιπλέον, όπως προαναφέρθηκε, τα κόκκινα φύκια είναι πλούσια σε ιώδιο. Επομένως σε άτομα με σύσταση για χαμηλή πρόσληψη ιωδίου, η κατανάλωση τους μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αύξηση ιωδίου, επιπλέον παρενέργειες και διαταραχή στη λειτουργία του θυρεοειδούς. 

Τέλος, παρενέργειες μπορεί να παρατηρηθούν όταν τα συμπληρώματα αυτά λαμβάνονται ενώ υπάρχει εγκυμοσύνη, θηλασμός ή οποιαδήποτε παθολογική κατάσταση. Στις παραπάνω περιπτώσεις, πριν την χρήση τους, κρίνεται απαραίτητη η συμβουλή ειδικού.

Tα συμπληρώματα Red mineral algae αλληλοεπιδρούν με άλλα συστατικά;

Τα συμπληρώματα με κόκκινα φύκια μπορούν να αλληλεπιδράσουν με φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα (ανοσοκατασταλτικά) και φάρμακα που επιβραδύνουν την πήξη του αίματος (αντιπηκτικά και αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα). Δεδομένου ότι ορισμένα συμπληρώματα μπορούν να επιβραδύνουν την πήξη του αίματος, η λήψη τους μαζί με βότανα που επίσης επιβραδύνουν την πήξη μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες για μώλωπες και αιμορραγία. 

Ποια είναι η συνιστώμενη δοσολογία;

Στο εμπόριο υπάρχουν πολλά είδη συμπληρωμάτων από κόκκινα φύκια, είτε σε μορφή κάψουλας, δισκίων, σκόνης ή ακόμα και με τη μορφή ελαίου. Οι δόσεις και τα είδη κόκκινων φυκιών που περιέχονται σε κάθε συμπλήρωμα ποικίλλουν ανά προϊόν και εταιρία. Η κατάλληλη δόση είναι διαφορετική για το κάθε άτομο και εξαρτάται από το φύλο, την ηλικία, τον λόγω λήψης του συμπληρώματος και φυσικά την υπάρχουσα κατάσταση υγείας. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν αρκετές επιστημονικές πληροφορίες για τον προσδιορισμό του κατάλληλου εύρους δόσεων για τα συμπληρώματα αυτά. Τα περισσότερα συμπληρώματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο παρέχουν 750 mg εως και 3500 mgκόκκινων φυκιών ανα δόση. Για την καλύτερη χρήση αυτών των συμπληρωμάτων, συστήνεται προσεκτική ανάγνωση και κατανόηση της ετικέτας του κάθε σκευάσματος και ταυτόχρονα συμβουλή και καθοδήγηση από έναν επαγγελματία υγείας. 

19Oct

Nutri Score

Τα τελευταία χρόνια, η διατροφική επισήμανση παρουσιάζει αυξανόμενη προσοχή στον επιστημονικό χώρο. Ειδικότερα, η  επισήμανση στο μπροστινό μέρος της συσκευασίας (Front of Pack Labeling- FOP), συνιστάται από τον ΠΟΥ για την προώθηση πιο υγιεινών διατροφικών συνηθειών καθώς και για την πρόληψη των μη μεταδοτικών ασθενειών.

Τί είναι το Nutri Score;

Το Nutri-Score είναι μια διατροφική ετικέτα στο μπροστινό μέρος της συσκευασίας ενός τροφίμου η οποία χρησιμοποιείται για την κατανόηση  των προϊόντων από τους καταναλωτές. Συγκεκριμένα, η ετικέτα αυτή παρουσιάζεται με μια  συνοπτική διαβαθμισμένη χρωματική κωδικοποίηση, βασισμένη σε μια πεντάχρωμη διατροφική κλίμακα (από πράσινο έως κόκκινο) που σχετίζεται με γράμματα, από το Α έως το Ε. Στο πράσινο χρώμα-Α ανήκουν τα πιο υγιεινά/θρεπτικά τρόφιμα και όσο η κλίμακα προχωράει προς το κόκκινο-Ε εντοπίζονται τα ανθυγιεινά/λιγότερο θρεπτικά τρόφιμα.

Η διατροφική ετικέτα Nutri-Score, στοχεύει αρχικά στο να ενημερώσει τους καταναλωτές, με απλό και κατανοητό τρόπο, για τη συνολική διατροφική αξία των τροφίμων, προκειμένου να τους βοηθήσει να κάνουν καλύτερες και πιο υγιεινές διατροφικές επιλογές. Ο δεύτερος στόχος του Nutri-Score είναι να ενθαρρύνει τους κατασκευαστές να βελτιώσουν τη διατροφική σύσταση των προϊόντων τους μέσω ανακατασκευής τους ή και μέσω καινοτομιών, προκειμένου τα προϊόντα τους να έχουν μια καλύτερη θέση στη χρωματική κλίμακα Nutri-Score και τελικά να είναι λιγότερο επιβλαβή για τους καταναλωτές.

Πως υπολογίζεται;

Το Nutri-Score στηρίζεται σε έναν αλγόριθμο ο οποίος προέρχεται από το Food Standards Agency (FSA)/Office of Communication (Ofcom) του Ηνωμένου Βασιλείου γνωστό και ως “model WXYfm”. Αυτό το μοντέλο αναπτύχθηκε ως εργαλείο για τη ρύθμιση του εμπορίου τροφίμων σε παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο και εφαρμόζεται από το 2007. Το τελικό μοντέλο FSA/Ofcom παρέχει μια ενιαία βαθμολογία (η οποία αναφέρεται ως βαθμολογία FSA) για κάθε προϊόν διατροφής η οποία βασίζεται στον υπολογισμό των βαθμών για τα «αρνητικά» θρεπτικά συστατικά που μπορούν να αντισταθμιστούν με βαθμούς για τα «θετικά» θρεπτικά συστατικά ενός τροφίμου. Τα διατροφικά συστατικά που θεωρούνται «ευνοϊκά» για την υγεία είναι τα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια, οι ξηροί καρποί, οι φυτικές ίνες, τα φυτικά λίπη και οι πρωτεΐνες. Ανάλογα με την αντίστοιχη ποσότητα τους, στο καθένα δίνεται βαθμολογία μεταξύ −5 και 0 πόντων. Με τη σειρά τους, τα διατροφικά συστατικά που θεωρούνται «μη ευνοϊκά» για την υγεία είναι τα σάκχαρα, τα κορεσμένα λιπαρά, το νάτριο καθώς και η συνολική ενεργειακή πρόσληψη. Ανάλογα με την αντίστοιχη ποσότητα, αποδίδονται από 0 έως 10 πόντοι σε κάθε συστατικό. Η συνολική βαθμολογία προκύπτει αφαιρώντας την απόλυτη τιμή των «ευνοϊκών» σημείων από τα «μη ευνοϊκά» σημεία (θεωρητικό εύρος: −15 έως +40). Οι βαθμοί κατανέμονται με βάση το θρεπτικό περιεχόμενο σε 100 γραμμάρια τροφίμου ή 100 ml ποτού. Τα τρόφιμα και τα ποτά βαθμολογούνται παρόμοια, δηλαδή χρησιμοποιούνται τα ίδια κριτήρια για όλα τα προϊόντα. Ωστόσο τα όρια που χρησιμοποιούνται για να καθοριστεί εάν τα προϊόντα μπορούν να διατεθούν στην αγορά σε παιδιά διαφέρουν μεταξύ τροφίμων και ποτών.

Σε ποιές χώρες χρησιμοποιείται;

Αυτή τη στιγμή, το Nutri-Score έχει εφαρμοστεί όχι μόνο στη Γαλλία (2017), από όπου προέρχεται, αλλά στο Βέλγιο (2017), στην Ισπανία (2018), στη Γερμανία (2019), στην Ελβετία (2019),  στην Ολλανδία (2019) και στο Λουξεμβούργο (2020). Αυτές οι χώρες διόρισαν μια διεθνή επιστημονική επιτροπή για να αξιολογήσει το Nutri-Score, τον υποκείμενο αλγόριθμό του και τη δυνατότητα εφαρμογής του σε ευρωπαϊκό πλαίσιο.  Στην Ολλανδία η εφαρμογή του Nutri-Score εξαρτήθηκε από την προσαρμογή του αλγορίθμου, έτσι ώστε να συμβαδίζει με τις εθνικές διατροφικές κατευθυντήριες γραμμές. Πλέον, η εξέταση της τήρησης των εθνικών διατροφικών κατευθυντήριων γραμμών είναι ένα μέτρο εγκυρότητας και έχει προταθεί από τον ΠΟΥ ως ένα από τα βασικά βήματα πριν από την εφαρμογή μιας ετικέτας FOP όπως είναι και το Nutri Score.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για το Nutri Score;

Τα τελευταία χρόνια, το Nutri Score έχει μελετηθεί αρκετά από την επιστημονική κοινότητα. Η εγκυρότητα του βασίζεται σε πάνω από 40 ισχυρές επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύθηκαν σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, οι οποίες επικυρώνουν τη μέθοδο υπολογισμού του αλλά και τη γραφιστική του απεικόνιση και έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητα και την υπεροχή του σε σύγκριση με άλλες ετικέτες  τροφίμων που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες.

Η διατροφική επισήμανση Nutri Score είναι εύκολη στην κατανόηση και αποτελεί μια απλή μέθοδο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα εργαλείο πρόληψης μεταβολικών νοσημάτων. Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει πως η επιλογή τροφίμων με καλύτερο Nutri Score, σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά εμφάνισης παχυσαρκίας, καρδιαγγειακών παθήσεων, διαβήτη, κάποιων μορφών καρκίνου και παράλληλα με την μείωση θνητότητας, θνησιμότητας και την βελτίωση της ποιότητας ζωής. Επιπλέον, επαγγελματίες υγείας και ακαδημαϊκοί σύλλογοι έχουν επίσης αναγνωρίσει τη σημασία και τη δυνατότητα του Nutri-Score ως εργαλείο για τις πολιτικές διατροφής για τη δημόσια υγεία στην Ευρώπη που μπορεί να καθοδηγήσει το ευρύ κοινό και τους ασθενείς προς επιλογές τροφίμων υψηλότερης διατροφικής ποιότητας.

Τα παράδοξα του Nutri Score.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως η διατροφική επισήμανση του Nutri Score, πέρα από τα θετικά, κρύβει και αρκετές ασάφειες. Μεγάλο ζήτημα αποτελεί η απουσία υπολογισμού κάποιων βιταμινών, μετάλλων, αντιφλεγμονωδών καθώς και  φυτοχημικών, συντηρητικών κ.α. με αποτέλεσμα μέσω του αλγορίθμου και της βαθμολογίας που προκύπτει κάποια επεξεργασμένα τρόφιμα να θεωρούνται καλύτερα ποιοτικά σε σχέση με κάποια άλλα που ενδεχομένως να είναι λιγότερο επεξεργασμένα. Μέχρι τώρα,  κανένα σύστημα επισήμανσης τροφίμων δεν έχει την ικανότητα να περιλαμβάνει πληροφορίες για πρόσθετα ή φυτοφάρμακα, επειδή το τρέχον επίπεδο επιστημονικής γνώσης δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ενός δείκτη που μπορεί να αντικατοπτρίζει όλες τις πτυχές της σύνθεσης των τροφίμων σε ένα FOPL. Στην Ευρώπη ειδικότερα, περισσότερα από 330 πρόσθετα τροφίμων με τη μορφή τεχνητών γλυκαντικών, γαλακτωματοποιητών, βαφών, σταθεροποιητών, συντηρητικών, αντιμικροβιακών παραγόντων, αντιοξειδωτικών κτλ.,  έχουν εγκριθεί για χρήση σε συμβατικά προϊόντα τροφίμων/ποτών.  Ένα ακόμη κλασικό παράδειγμα είναι το ελαιόλαδο, το οποίο λόγω του αυξημένου ενεργειακού του περιεχομένου έχει πολύ χαμηλή βαθμολογία στην κλίμακα Nutri Score. Αυτό για ακόμη μια φορά υποδεικνύει της απουσία υπολογισμού όλων των θρεπτικών συστατικών του ελαιολάδου (βιταμίνη Ε, πολυακόρεστα λιπαρά κ.α.) που το καθιστούν τρόφιμο ευεργετικό για την υγεία και ευρέως διαδεδομένο για αυτους τους λόγους, ειδικότερα στις μεσογειακές χώρες. Ωστόσο μετά από παρεμβάσεις του Γαλλικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (Santé Publique France), το ελαιόλαδο μαζί με κάποια άλλα φυτικά έλαια, μετακινήθηκε από την κατηγορία D στην C. Η κατηγορία C αυτή τη στιγμή θεωρείται η καλύτερη δυνατή κατηγορία για πρόσθετα λίπη, σύμφωνα με το μοντέλο της μεσογειακής διατροφής και με τις διατροφικές συστάσεις των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών όπου τα πρόσθετα λίπη πρέπει να λαμβάνονται σε περιορισμένες ποσότητες, με προτίμηση σε ορισμένα φυτικά έλαια.

Άλλο ένα σημαντικό ζήτημα αποτελεί το γεγοντός πως η βαθμολογία υπολογίζεται ανά 100 g/ml και όχι ανά μερίδα. Τα 100 g/ml πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική μερίδα που καταναλώνει ένας άνθρωπος, επομένως αν η πραγματική μερίδα αντιστοιχεί σε λιγότερη ποσότητα, τότε το συγκεκριμένο τρόφιμο αποκτά ένα αρνητικό διατροφικό προφίλ, χωρίς αυτό να είναι αντιπροσωπευτικό.  Ορισμένα από αυτά τα ζητήματα έχουν ήδη αντιμετωπιστεί αλλά επιπλέον μελέτη  και προσαρμογές του αλγορίθμου κρίνονται απαραίτητες.

Συμπερασματικά

Το Nutri Score αποτελεί μια ευκολη μέθοδο που μπορεί να ωφελήσει τόσο τους καταναλωτές ώστε να κάνουν καλύτερες διατροφικές επιλογές, όσο και τους κατασκευαστές τροφίμων, ώστε να προωθούν καλύτερα ποιοτικά τρόφιμα και κατ’ επέκταση να βελτιώσει την δημόσια υγεία. Ωστόσο, για να γίνει αποδεκτό από περισσότερες χώρες, όπως και από την Ελλάδα, χρειάζονται αρκετές προσαρμογές στον αλγόριθμο που χρησιμοποιείται, με σκοπό να μειωθούν στο ελάχιστο τα σφάλματα και οι ασάφειες που προκύπτουν στον χαρακτηρισμό κάποιων ομάδων τροφίμων.

02Jul

Ροδάκινα

Το ροδάκινο (Prunus persica L. Batsch), προέρχεται από την Κίνα, καλλιεργείται σε χιλιάδες στρέμματα και είναι το πιο σημαντικό φρούτο αυτής της χώρας. Αποτελεί τον τρίτο πιο σημαντικό καρπό παγκοσμίως λόγω της τρυφερής υφής, της ευχάριστης γεύσης και της περιεκτικότητάς του σε θρεπτικά συστατικά. Οι ροδακινιές εισάγονται κάθε χρόνο σε διάφορες περιοχές σε όλο τον κόσμο, καθιστώντας τη ροδακινιά ένα από τα κύρια οπωροφόρα δέντρα που εξασφαλίζει φρέσκους και γευστικούς καρπούς κατά την περίοδο του καλοκαιριού, από τον Ιούνιο έως και τον Οκτώβριο. Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες ροδάκινων, οι οποίες μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με χαρακτηριστικά όπως την διαθεσιμότητα τους σε κάθε εποχή, το χρώμα της σάρκας τους, την σύσταση του χώματος στο οποίο καλλιεργούνται, τον βαθμό ωριμότητας τους κ.α. 

Ποια είναι η διατροφική τους αξία;

Τα ροδάκινα περιέχουν σάκχαρα, μέταλλα, οργανικά οξέα, διαιτητικές ίνες και βιταμίνες. Επιπλέον, τα ροδάκινα διαθέτουν ενώσεις με αντιοξειδωτικές ιδιότητες όπως είναι η βιταμίνη C, τα καροτενοειδή τα  φαινολικά οξέα, τα φλαβονοειδή και η ανθοκυανίνη. Ωστόσο, η διατροφική αξία των ροδάκινων καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις διαφορετικές ποικιλίες και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά αυτών. Μελέτες δείχνουν πως κάθε ποικιλία μπορεί να παρουσιάζει μοναδικά χαρακτηριστικά και διακυμάνσεις στην περιεκτικότητα των μάκρο και μικροσυστατικών των καρπών της καθώς και διακυμάνσεις στην περιεκτικότητα των βιοδραστικών τους συστατικών.

Σε γενικότερο πλαίσιο, ένα μέτριο σε μέγεθος ροδάκινο (150 g) αποδίδει 63 θερμίδες. Το 90% του ροδάκινου αποτελείται από νερό (132 g). Η σύστασή του σε μακροθρεπτικά συστατικά αποτελείται από 15,2 g υδατάνθρακες (εκ των οποίων 12,6 g σάκχαρα και 2,25 g φυτικές ίνες), 1,36 g πρωτεΐνη και 0,405 g λίπος. Όσον αφορά τα μικροθρεπτικά συστατικά του, περιέχει 6,15 mg βιταμίνη C, 36 μgβιταμίνη Α, 336 μg β-καροτένιο, 4,5 μg βιταμίνη Κ και 1,1 μg βιταμίνη Ε. Περιέχει επίσης σημαντικές ποσότητες μετάλλων και ανόργανων συστατικών όπως είναι ο σίδηρος (0,5 mg) το κάλιο (183 mg), το μαγνήσιο (12 mg) και ο φώσφορος (33 mg). Δείτε αναλυτικά την διατροφική ανάλυση του ροδάκινου στον πίνακα 1.

Πίνακας 1. Διατροφική αξία ανα ροδάκινο (150 γρ.)

Ενέργεια65,1 kcal
Πρωτεΐνη 1,14 g
Λίπος 0,419 g
Υδατάνθρακες15,7 g
Εκ των οποίων φυτικές ίνες2,32 g
Εκ των οποίων σάκχαρα13 g
Ασβέστιο 6,2 mg
Σίδηρος0,527 mg
Μαγνήσιο12,4 mg
Φώσφορος34,1 mg
Κάλιο 189 mg
Νάτριο20,2 mg
Βιταμίνη C6,36 mg
Βιταμίνη Α 37,2 μg
Β-καροτένιο347 μg
Βιταμίνη Ε1,13 mg
Βιταμίνη Κ 4,65 μg
Νερό132 g

*USDA, U.S. Department of Agriculture

Ποια τα οφέλη του στην υγεία;

Με βάση την διατροφική σύσταση τους, τα ροδάκινα έχουν υψηλή θρεπτική αξία. Η  συστηματική κατανάλωση τους μπορεί να επιφέρει ευεργετικές ιδιότητες για την γενικότερη υγεία και πρόσθετα οφέλη έναντι χρόνιων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών παθήσεων και ορισμένων τύπων καρκίνου. Συγκεκριμένα με βάση τα θρεπτικά συστατικά τους τα ροδάκινα προσφέρουν:

  • Καλύτερη ενυδάτωση: Το 90% του ροδάκινου αποτελείται από νερό, επομένως μπορεί να αποτελέσει μια ιδανική πηγή ενυδάτωσης, ειδικά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. 
  • Κατάλληλη επιλογή για διαβητικούς: Η χαμηλή περιεκτικότητα του σε σάκχαρα, η αυξημένη περιεκτικότητα του σε φυτικές ίνες καθώς και ο χαμηλός γλυκαιμικός δείκτης του ροδάκινου, οδηγούν σε ομαλές διακυμάνσεις σακχάρου στο αίμα και καθιστούν το φρούτο αυτό ιδανική επιλογή για διαβητικούς. 
  • Καλή λειτουργία εντέρου και αυξημένο κορεσμό: Σύμφωνα με μελέτες, τα ροδάκινα αποδίδουν το 10% της ελάχιστης συνιστώμενης ποσότητας φυτικών ινών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μια πρόσθετη πηγή αυτών στην ανθρώπινη διατροφή. Οι διαλυτές ίνες που περιέχει το ροδάκινο βοηθούν στην καλύτερη κινητικότητα του εντέρου και στην βελτίωση των συμπτωμάτων της δυσκοιλιότητας. Επιπλέον, λόγω της έντονης πηκτικής συμπεριφοράς τους, αυτοί οι διαλυτοί πολυσακχαρίτες μειώνουν τον ρυθμό γαστρικής εκκένωσης και επηρεάζουν τον χρόνο διέλευσης του λεπτού εντέρου.
  • Προστασία ανοσοποιητικού συστήματος: Η βιταμίνη C που περιέχεται στο ροδάκινο βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και στην προστασία του οργανισμού έναντι των λοιμώξεων.
  • Προστασία της όρασης και του δέρματος: Τα ροδάκινα περιέχουν β-καροτένιο, μια προβιταμίνη που μετατρέπεται σε βιταμίνη Α μέσα στο σώμα.  Η βιταμίνη Α είναι απαραίτητη για την πρόληψη προβλημάτων όρασης και για τη διατήρηση υγιών βλεννογόνων και υγιούς δέρματος. Επιπλέον, η βιταμίνη Α, διασφαλίζει τη φυσιολογική ανάπτυξη και αναπαραγωγή καθώς και την προστασία ενάντια στις λοιμώξεις.
  • Αντικαρκινική δράση: Τα ροδάκινα είναι πλούσια σε φλαβονοειδή, πολυφενόλες και αντιοξειδωτικά. Η υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C βοηθά στην εξάλειψη επιβλαβών ελευθέρων ριζών που προκαλούν ορισμένους καρκίνους. Επιπλέον η υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α, φαίνεται να προσφέρει προστασία σε καρκίνους όπως είναι αυτοί του πνεύμονα, του στόματος και του παχέος εντέρου.
  • Αντιφλεγμονώδη δράση: Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του ροδάκινου σε φλαβονοειδή, η συστηματική κατανάλωση του μπορεί να δράσει έναντι της φλεγμονής. Επιπλέον, τα φλαβονοειδή παρέχουν και άλλες πολύτιμες βιολογικές δράσεις, όπως αντικαρκινική, αντιοξειδωτική, αντιεπιληπτική, νευροπροστατευτική, αντιδιαβητική, αντιμικροβιακή δράση κ.α. 
  • Ρύθμιση αρτηριακής πίεσης και προστασία από καρδιαγγειακά νοσήματα: Το ροδάκινο περιέχει σημαντική ποσότητα καλίου. Η πρόσληψη καλίου έχει συσχετιστεί θετικά με χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και μειωμένη νοσηρότητα και θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα. Η πρόσληψη καλίου φαίνεται επίσης πως αποτρέπει την εξέλιξη της νεφρικής νόσου και σχετίζεται με τον μεταβολισμό των οστών.
  • Καλη λειτουργία νευρικού συστήματος: Το μαγνήσιο που περιέχεται στο ροδάκινο, παίζει σημαντικό ρόλο στη σταθερότητα του νευρικού συστήματος και στη σύσπαση των μυών.

Πως μπορούμε να επιλέξουμε και να συντηρήσουμε ένα ροδάκινο;

Ο βασικός παράγοντας για την επιλογής ενός φρούτου, επομένως και του ροδάκινου, είναι αρχικά η όψη του και η μυρωδιά του. Προσπαθούμε λοιπόν να επιλέξουμε καλοσχηματισμένα και μυρωδάτα ροδάκινα. Αποφεύγουμε να αγοράσουμε άγουρα ροδάκινα τα οποία είναι σκληρά και πράσινα, όπως επίσης και αυτά που είναι πολύ ώριμα, πολύ μαλακά, έχουν καφέ χρώμα ή είναι χτυπημένα. Ένας καλός τρόπος να επιλέξουμε σωστά είναι να πιέσουμε ελαφρά τη σάρκα του ροδάκινου. Σε αυτήν την περίπτωση η σάρκα πρέπει να υποχωρεί λίγο αλλά παράλληλα να παραμένει σφιχτή. 

Τα ροδάκινα έχουν μικρό χρόνο ζωής, ειδικότερα όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι υψηλή.  Αν σκοπεύουμε να τα καταναλώσουμε σύντομα, μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε σε θερμοκρασία δωματίου και να  τα καταναλώσουμε εντός 2-3 ημερών. Αν δεν καταναλωθούν σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε στο ψυγείο, ώστε να διατηρηθούν για περίπου 7 ημέρες. Αποφεύγουμε να αποθηκεύσουμε τα ροδάκινα σε πλαστική σακούλα μέσα στο ψυγείο, μιας και ευνοεί την υπερωρίμανση. Αντίθετα, χρησιμοποιούμε χαρτοσακούλα. Αν πάλι έχουμε αρκετά ροδάκινα, μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε στην κατάψυξη, όπου θα διατηρηθούν για αρκετούς μήνες. Πριν την ψύξη, μπορούμε να τα περιχύσουμε με λίγο χυμό λεμονιού, ώστε να αποφύγουμε το μαύρισμα τους. Επιπλέον, πριν μπουν τα ροδάκινα στην κατάψυξη, θα ήταν προτιμότερο να κοπούν σε φέτες ή μικρά κομμάτια ώστε να είναι πιο εύκολη η διαχείριση τους κατά την απόψυξη. Για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, μπορούμε να ζεματίσουμε τα ροδάκινα, να αφαιρέσουμε τη φλούδα και να τα αποθηκεύσουμε σε αεροστεγής σακούλες κατάψυξης. 

Πως να εντάξετε τα ροδάκινα στη διατροφή σας;

Τα ροδάκινα μπορούν να καταναλωθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, είτε φρέσκα είτε επεξεργασμένα, χαρίζοντας στην καθημερινή μας διατροφή νοστιμιά αλλά και άφθονα θρεπτικά συστατικά. Μελέτες έχουν δείξει πως κατά την επεξεργασία και την κονσερβοποίηση τους τα ροδάκινα διατηρούν τις βιταμίνες και τα αντιοξειδωτικά τους, γεγονός που εξασφαλίζει την διατροφική τους αξία ακόμα και όταν δεν υπάρχει δυνατότητα να καταναλωθούν φρέσκα. Μερικές προτάσεις για το πως μπορούν να καταναλωθούν είναι οι εξής:  

  • Σκέτα ροδάκινα: Μπορούν να καταναλωθούν σκέτα καθώς από μόνα τους αποτελούν ένα υπέροχο, δροσερό και εύγευστο έδεσμα! 
  • Φρουτοσαλάτες: Μπορούν να συνδυαστούν με άλλα καλοκαιρινά φρούτα, δημιουργώντας μια πολύχρωμη φρουτοσαλάτα.
  • Smoothies: Τα φρέσκα (ή ακόμα και παγωμένα) ροδάκινα μπορούν να αναμειχθούν με ζωικό ή φυτικό γάλα σε συνδυασμό με βρώμη, σπόρους τσία ή λιναρόσπορο, φυστικοβούτυρο ή άλλο βούτυρο καρπών, μέλι κ.α. 
  • Φυσικός χυμός (ή και εμπορίου χωρίς πρόσθετη ζάχαρη): Από τους πιο απλούς και αγαπημένους τρόπους κατανάλωσης ροδάκινων. 
  • Μέσα σε γιαούρτι: Μπορούν να προστεθούν σε γιαούρτι σε συνδυασμό με ξηρούς καρπούς, μέλι ή άλλη γλυκαντική ουσία. 
  • Μέσα σε σαλάτες ή κυρίως γεύματα: Τα ροδάκινα συχνά χρησιμοποιούνται μέσα σε καλοκαιρινές σαλάτες για να δώσουν ιδιαίτερο χρώμα, άρωμα και γεύση. Επιπλέον χρησιμοποιούνται κατά το μαγείρεμα και σερβίροντας ως συνοδευτικά κρεάτων.
  • Σπιτική μαρμελάδα: Η σπιτική μαρμελάδα με ελάχιστη ζάχαρη ή με τη χρήση γλυκαντικών ουσιών μπορεί να δώσει μια γλυκιά γεύση στο πρωινό γεύμα, ή να προστεθεί σε γιαούρτι ή ακόμα και σε παγωτό για γαρνιτούρα!   
  • Κομπόστα: Σε αυτή την εκδοχή, προτιμάται η κατανάλωση κομπόστας με λιγότερο σιρόπι, ώστε να περιοριστεί η πρόσληψη απλών σακχάρων.
  • Αποξηραμένα ροδάκινα: Ιδανικό και γρήγορο ενδιάμεσο σνάκ σε συνδυασμό με ξηρούς καρπούς ή γιαούρτι.
  • Σε κοκτέιλ ή λικέρ: Τέλος, το ροδάκινο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βασικό συστατικό είτε φρέσκο σε καλοκαιρινά ποτά, είτε και για την δημιουργία ποτών που διατηρούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. 

Τι πρέπει να προσέξετε;

Για να αποκομίσει κάποιος όσο το δυνατόν περισσότερα θρεπτικά συστατικά από τα ροδάκινα, είναι επιθυμητό αυτό να καταναλώνεται φρέσκο και ολόκληρο, μαζί με την φλούδα του. Μελέτες έχουν δείξει πως η φλούδα περιέχει σημαντικό ποσοστό φυτικών ινών αλλά και πολυφαινολών, συστατικά που απογειώνουν την διατροφική αξία του ροδάκινου. Ωστόσο, καταναλώνοντας την φλούδα, ενδέχεται να καταναλωθούν και φυτοφάρμακα, τα οποία χρησιμοποιούνται κατά την καλλιέργεια για να βελτιώσουν την απόδοση του, μιας και είναι ένα πολύ ευαίσθητο φρούτο. Για τον λόγο αυτό, τα ροδάκινα πρέπει να πλένονται καλά με άφθονο, τρεχούμενο νερό πριν καταναλωθούν. Για μεγαλύτερη ασφάλεια, μπορούμε να επιλέξουμε ροδάκινα βιολογικής καλλιέργειας. 

Επιπλέον, μερικοί ενήλικες και παιδιά μπορεί να αναπτύξουν αλλεργία στα ροδάκινα. Η αλλεργία αυτή είναι γνωστή ως σύνδρομο στοματικής αλλεργίας (OAS) και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν φαγούρα στο στόμα ή στο λαιμό ή πρήξιμο των χειλιών, του στόματος, της γλώσσας ή του λαιμού. Σε αυτήν την περίπτωση καλό είναι να αποφεύγεται ή να μετριάζεται η κατανάλωση του ροδάκινου και η διαχείριση της αλλεργίας να γίνεται υπό την καθοδήγηση γιατρού. 

Τέλος, το ροδάκινο, και ιδιαίτερα η φλούδα του, μπορεί να προκαλέσει πεπτικές ενοχλήσεις σε άτομα με ευαισθησίες στο έντερο ή στο πεπτικό σύστημα. Συγκεκριμένα, η φρουκτόζη που περιέχεται στα ροδάκινα τα κάνει φρούτο υψηλής περιεκτικότητας σε FODMAP. Κάποιος λοιπόν που καταναλώνει μια διατροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε FODMAP για να μειώσετε τα πεπτικά συμπτώματα λόγω του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου (IBS) ή της νόσου του Crohn, θα πρέπει να αποφύγει την κατανάλωση τους.

UP
ESPA
Skip to content